Al
jaren val ik van de ene verbazing in de andere. De ene rage is nog
niet voorbij, of de andere debiele rage dient zich alweer aan. Ook
zitten wij al jaren in een financiële crisis, waardoor ons dagelijks
leven ernstig verstoord is, en wij niet meer kunnen voorzien in ons
levensonderhoud. Het gaat echt slecht met ons. Wij zijn blij als we
één maaltijd per dag hebben. Vroeger was alles beter. Toen aten we
drie keer per dag! Dat is niet meer aan onze kinderen uit te leggen.
We hadden hele grote winkels, die in oorlog waren met elkaar, en wij
kochten ons suf in die winkels. De ene aanbieding na de andere
aanbieding mikten we in ons wagentje. Tegenwoordig is dat er niet
meer bij. We hebben geen geld meer. We kunnen zelfs geen vijftig cent
meer ophoesten voor het lenen van zo'n wagentje. Ook niet als we
weten dat we die vijftig cent gewoon weer terug krijgen. Pure armoede
in ons land.
Omdat
we geen werk hebben, en geen geld, hebben we honger en zijn we
gefrustreerd. Dan gaan we maar allerlei groepjes bedenken en acties op touw zetten. Wij hebben namelijk inspraak in ons land. Zo moesten
wij laatst op komen draven voor een inspraakavond over windmolens. Ik
ben niet geweest. Inspraak in onze schijndemocratie is namelijk nep.
Inspraak betekent hier
dat je mag zeggen hoe je erover denkt, en daarna doen ze toch wat ze al hadden bedacht. In sommige andere landen zijn ze daar duidelijker in. Daar doen ze het gewoon. Geen inspraak, geen clubjes, geen stichtingen tegen het verplaatsen van de boom uit de tuin van oom Piet. Die boom moet weg, dus die gaat weg. Misschien niet altijd leuk, maar wel duidelijk.
dat je mag zeggen hoe je erover denkt, en daarna doen ze toch wat ze al hadden bedacht. In sommige andere landen zijn ze daar duidelijker in. Daar doen ze het gewoon. Geen inspraak, geen clubjes, geen stichtingen tegen het verplaatsen van de boom uit de tuin van oom Piet. Die boom moet weg, dus die gaat weg. Misschien niet altijd leuk, maar wel duidelijk.
Nu
we toch collectief geen werk hebben, hebben we natuurlijk wel heel
veel tijd voor ons gezin en alles wat daarbij hoort. Of is dat ook al
nep? Het antwoord daarop is ja. Wij hebben namelijk helemaal geen
tijd voor elkaar, want wij moeten spannende dingen doen. Wij moeten
bergen beklimmen, van bruggen springen, ontsnappen uit kamertjes die
we niet kennen en ga nog maar even door met het noemen van een aantal
zinloze bezigheden. Dit maakt natuurlijk dat we voor thuis geen tijd
hebben. Maar dat hoeft ook helemaal niet. De kinderen kunnen tot ze
naar school gaan, naar de babydump. En als ze naar school gaan, doe
je ze voor de tijd na school op zoveel mogelijk bijlessen, sporten en
natuurlijk de buitenschoolse opvang. De hond uitlaten hoeft ook niet,
daar huur je de uitlaatservice voor in.
Nu
zijn er beesten die je niet zelf hoeft uit te laten. Die beesten zijn
namelijk intelligenter dan honden en laten zichzelf uit. Ze wassen
zichzelf, en als je niet genoeg eten geeft, zoeken ze zelf wel iets
in de tuin van de buren. Katten. Persoonlijk vind ik het elegante
dieren, maar dat is een kwestie van smaak. Het nadeel is wel dat je
een kat af en toe een beetje moet aaien. Dat vergt natuurlijk wel
veel teveel tijd en aandacht in ons drukke bestaan. Maar gelukkig is
daar een oplossing voor. Na de uitlaatservice voor honden, waarvan ik
in het begin dacht dat het was om de uitlaat van je Honda te laten
repareren, is er nu de kattenkroeldienst. Dan komt er iemand langs om
een half uurtje met jouw kat te kroelen.
Ik
vind het een goed idee deze services. Zo hoef je zelf nergens meer
aan te denken. Als die mensen nu ook nog voor mij van de brug
afspringen en wat bergen beklimmen. Sluit ik ze daarna op in een
ontsnappingskamertje waarvan de sleutel niet bestaat. En kan ik
rustig op de bank mijn krant lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten