“Dit
is niet het begin van een nieuwe crisis. Het referendum ging over
Italië, de uitkomst is niet een anti-Europese stem”. Leuke woorden
van Jeroen Dijsselbloem na het referendum in Italië. Toch weet
meneer Dijsselbloem zelf ook wel dat hij uit zijn nek staat te
praten. Heel anders dan in ons land verbond de Italiaanse premier wel
consequenties aan het referendum en stapte op. Wij wachten nog steeds
op wat onze regering zal gaan doen met onze stem, maar dat weten we
allang: wachten tot ze denken dat iedereen het vergeten is, en dan
doen wat ze zelf willen.
Waar
het nu om gaat is dat de Italianen tegen een grondwetswijziging
hebben gestemd. Volgens de mensen die in de Europese Unie zitten is
dat helemaal geen stem tegen Europa. Dat zou ik ook zeggen als er
voor de zoveelste keer aan mijn stoepoten gezaagd wordt. Het mag
duidelijk zijn dat het overgrote merendeel in heel Europa wel klaar
is met een geldverslindend project als de Europese Unie. Ons leven is
er ook steeds duurder door geworden. Ik heb niet zelf onderzoek
gedaan en wil niet zomaar de schuld aan de Euro geven, maar goedkoper
is het in elk geval niet geworden. De vraag is dus welke winst de EU
voor ons oplevert. Zolang we daarover niks horen, zullen de mensen
sceptisch blijven, of zelfs tegen. Van daaruit grijpen mensen alle
kansen aan om tegen te stemmen, ongeacht of het rechtstreeks met
Europa te maken heeft.
Ik
denk dan ook dat meneer Dijsselbloem, of ze niet helemaal op een
rijtje heeft, of probeert elke stem te negeren, zoals in ons land een
goede gewoonte is geworden. Dijsselbloem is een man van de PvdA en
die hebben maar één stelling: wat er ook gebeurt, wij willen
regeren. Het maakt dus niks uit wat mensen zeggen, denken of vinden.
Je legt het gewoon naast je neer en doet wat je wilt, zolang je maar
in je zetel kan blijven zitten. Dit kunstje hebben deze PvdA'ers goed
aangeleerd gekregen van de heer Samson en hun VVD-collega Rutte.
Al met
al, hebben nu ook de italianen tegengestemd en zegt men dat er niks
aan de hand is. De crisis begint ook niet, die is allang aan de gang.
Zolang ze niet gaan luisteren blijft het europarlement bezig met
pappen en nathouden om hun zetels maar te behouden. Het is net als
het plakken van een band: één plakkertje erop wil nog wel, maar
daarna ga je toch steeds harder achter de feiten aanlopen en blijf je
jouw steeds zacht wordende band maar weer oppompen tegen beter in.
