Referendum Italië

“Dit is niet het begin van een nieuwe crisis. Het referendum ging over Italië, de uitkomst is niet een anti-Europese stem”. Leuke woorden van Jeroen Dijsselbloem na het referendum in Italië. Toch weet meneer Dijsselbloem zelf ook wel dat hij uit zijn nek staat te praten. Heel anders dan in ons land verbond de Italiaanse premier wel consequenties aan het referendum en stapte op. Wij wachten nog steeds op wat onze regering zal gaan doen met onze stem, maar dat weten we allang: wachten tot ze denken dat iedereen het vergeten is, en dan doen wat ze zelf willen.

Waar het nu om gaat is dat de Italianen tegen een grondwetswijziging hebben gestemd. Volgens de mensen die in de Europese Unie zitten is dat helemaal geen stem tegen Europa. Dat zou ik ook zeggen als er voor de zoveelste keer aan mijn stoepoten gezaagd wordt. Het mag duidelijk zijn dat het overgrote merendeel in heel Europa wel klaar is met een geldverslindend project als de Europese Unie. Ons leven is er ook steeds duurder door geworden. Ik heb niet zelf onderzoek gedaan en wil niet zomaar de schuld aan de Euro geven, maar goedkoper is het in elk geval niet geworden. De vraag is dus welke winst de EU voor ons oplevert. Zolang we daarover niks horen, zullen de mensen sceptisch blijven, of zelfs tegen. Van daaruit grijpen mensen alle kansen aan om tegen te stemmen, ongeacht of het rechtstreeks met Europa te maken heeft.

Ik denk dan ook dat meneer Dijsselbloem, of ze niet helemaal op een rijtje heeft, of probeert elke stem te negeren, zoals in ons land een goede gewoonte is geworden. Dijsselbloem is een man van de PvdA en die hebben maar één stelling: wat er ook gebeurt, wij willen regeren. Het maakt dus niks uit wat mensen zeggen, denken of vinden. Je legt het gewoon naast je neer en doet wat je wilt, zolang je maar in je zetel kan blijven zitten. Dit kunstje hebben deze PvdA'ers goed aangeleerd gekregen van de heer Samson en hun VVD-collega Rutte.

Al met al, hebben nu ook de italianen tegengestemd en zegt men dat er niks aan de hand is. De crisis begint ook niet, die is allang aan de gang. Zolang ze niet gaan luisteren blijft het europarlement bezig met pappen en nathouden om hun zetels maar te behouden. Het is net als het plakken van een band: één plakkertje erop wil nog wel, maar daarna ga je toch steeds harder achter de feiten aanlopen en blijf je jouw steeds zacht wordende band maar weer oppompen tegen beter in.

Boetes voor reclame in vlogs

Vloggen is hot. Het maakt niet uit wat je de wereld te melden hebt, als je het maar vlogt. Dan kan iedereen zien en horen wat jij bedoelt. Nu blijkt dat veel vloggers reclame maken in hun vlog. Dat is op zich niets nieuws natuurlijk en ook begrijpelijk. Aangezien internet het meest gebruikte medium van dit moment is, willen reclamemakers graag hun reclames hierop kwijt. Zo doen ze dat ook in vlogs, en de vloggers kunnen op die manier iets verdienen met hun hobby.

Nu wil het Commissariaat voor de Media nieuwe reclameregels opstellen voor vloggers. Dit gaat inhouden dat vloggers niet zomaar meer in elke vlog reclame mogen maken. Dit zou dan zijn omdat het veelal jonge publiek erg beïnvloedbaar is. Omdat het CvdM nu niet weet of vloggers ook wel echt betaald krijgen voor de reclames en omdat ze helemaal geen zeggenschap hebben op het internet, kunnen ze nu niet zoveel doen. Dit moet echt veranderen vinden ze, want een beetje reclame gaat echt te ver natuurlijk.

Nu heb je veel verschillende soorten vloggers. Je hebt de vreedzame vlogger, die gewoon een mening heeft en die graag deelt. Je hebt de beautyvlogger, die graag wat make-up test en de uitslag hiervan op internet wil delen. Je hebt treitervloggers, die de buurt terroriseren en dat leuk genoeg vinden om te delen met de wereld. En je hebt ook nog treinvloggers, die op treinen gaan zitten en dit dan filmen.

De boete voor ongeoorloofde reclame kan zomaar op oplopen tot 225.000 euro. Dan kan je beter op een trein gaan zitten, dan hoef je alleen maar een uurtje naar getraumatiseerde machinisten te luisteren. 

 

Sylvana (4)

De man achter het filmpje met de harde beelden over Sylvana heeft zichzelf aangegeven. De heer Kuzu van de partij DENK hoopt dat de bewustwording bij de man de discussie aanzwengelt en een einde maakt aan discriminerende en racistische uitlatingen. Nu kan je je vraagtekens zetten bij zo'n filmpje en ik denk dat het heel goed is dat de man zelf uit is gaan leggen dat hij het nooit in deze heftigheid bedoeld heeft. Jammer genoeg is het heel lastig om iets van internet weg te krijgen als het er eenmaal op staat. Het zou beter zijn dit soort beelden gewoon te kunnen verwijderen Want eerlijk is eerlijk, of je nu voor of tegen Sylvana bent, deze beelden gaan wel een grens over.

Er is wel duidelijk geworden dat Sylvana naar aanleiding van dit filmpje beveiliging gaat krijgen. In mijn ogen is dit zwaar overdreven en is het ook onterecht dat onze organisatie voor terrorismebestrijding zich hiermee moet bemoeien. Aangezien zij een burger is, net als ieder ander burger zal ze zich gewoon tot politie en justitie moeten wenden in haar eigen woonplaats. En dan gaat dus de burgemeester van Amsterdam in haar geval hierover. Maar als de burgemeester van Amsterdam je moet beveiligen ben je mooi in de aap gelogeerd, of mag ik dat niet in deze woorden zeggen?

Er zouden concrete aanwijzingen zijn dat er één of meer mensen zijn die Sylvana iets aan willen doen. Nu kriebelt dat op dit moment wel bij heel veel mensen ben ik bang. Het erge vind ik heirvan dat alles wordt genoemd onder de kop “racistisch”. Er is helemaal niks racistisch aan dat als je je uitlaat over bepaalde onderwerpen die blijkbaar erg gevoelig liggen dat daar weerstand uit ontstaat. Deze weerstand kan een hoog niveau bereiken als je elk platform dat je aan kan grijpen je gezichtje ten tonele brengt en keer op keer je mening de wereld in blijft strooien.

Ik vind het erg jammer dat Sylvana met haar gejammer een platform krijgt zelfs in een politieke partij die ook elke opmerking als racistisch aanmerkt. Het is niet zo dat wij allemaal de hele dag naar elkaars huidskleur zitten te kijken. Sterker nog, wij kijken daar helemaal niet naar. Maar als je gaat aanschoppen tegen de nationale standaard dan roept dat weerstand op. Ongeacht je huidskleur. Daar is dus niks racistisch aan. Laten we hopen dat Sylvana niks aangedaan wordt, maar dat ook zij een bewustwording kent en een toontje lager gaat zingen. Dan keert voor de kerst alsnog de vrede terug in het land.

Sylvana (3)

Dat het één smaakvoller is dan het ander weten we al. Nu is er een video verschenen die door velen als minder smaakvol wordt beschouwd. Je kan natuurlijk je vraagtekens zetten bij beelden van opgehangen mensen, maar om dat gelijk als een bedreiging te zien. De maker van de video heeft vast alleen zijn onvrede willen uiten en niet direct de dood van Sylvana te willen, maar dat is natuurlijk een aanname. Natuurlijk gaan dit soort beelden wat te ver en werden nog niet zo lang geleden een aantalvoetbalsupporters voor eenzelfde vergrijp voor de rechter gedaagd. Misschien is het ook beter om een rechter zich hierover te laten buigen, dan dat wij dat weer met ons allen doen, maar ik doe het toch. Ik doe dat omdat de DENK beweging beveiliging gaat eisen in de Tweede Kamer.

Nu gaat de Tweede Kamer niet over het persoonlijk beveiligen van een burger. Meer is Sylvana niet. Ze zit niet in de Tweede Kamer en dus kunnen onze ministers deze vraag direct van tafel vegen. Ik zou van politici toch verwachten dat ze de juiste wegen weten en ook weten bij wie ze aan moeten kloppen om zoiets te regelen en dat is justitie. Een officier van justitie kan de zaak beoordelen en bekijken of het voor een persoon echt te gevaarlijk is.

Ik vind persoonlijk dat als Sylvana beveiliging krijgt vanwege een filmpje, dat al onze zwarte pieten ook beveiliging meoten krijgen, vanwege de eerdere doodsbedreigingen vanuit haar beweging. Ook moeten alle Wilders-aanhangers beveiliging krijgen vanwege een onhandige tweet van ene heer van Zon. Hij berichtte dat alle Wilders-aanhangers uitgeroeid moeten worden. Hij heeft dit al recht proberen te zetten, maar de tweet is al de lucht in, dus iedereen heeft het al gelezen.

We moeten niet iedereen die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt gaan beveiligen. Maar ik vind ook dat we die personen ook niet gelijk moeten gaan bedreigen. Dat is de trend van deze tijd. Ik vind nog altijd dat we voor een open discussie moeten gaan, hoe hersenloos sommige mensen ook lijken. Met gesprek bereiken we meer met elkaar, dan met bedreigingen. Voor de mensen van DENK en voor Sylvana heb ik nog wel een tip. Er zijn wel een aantal gebouwen in Nederland om Sylvana te beveiligen. Ze zijn daar lief en weten precies hoe ze met mensen die niet bestaande beelden zien om moeten gaan. Ze krijgt daar ook nog gratis kleding, waarvan de mouwen zo handig op de rug vastgeknoopt kunnen worden. Ik zou zeggen: Niet DENKen maar DOEN.

Feyenoord tekort gedaan

Het was weer een leuke voetbalzondag met aardig wat doelpunten. Sommige wedstrijden zijn dan om van te smullen, sommige wat minder. Waar het bij de supporters alleen maar om draait zijn de doelpunten en de uiteindelijke punten die een wedstrijd oplevert. Op maandag is het altijd de tijd voor de kranten. Bij die kranten werken mensen die naar dezelfde televisiebeelden kijken als wij. Maar toch lijkt het soms alsof zij een andere wedstrijd zien. Of kijken zij met andere ogen? Op de één of andere manier komt Feyneoord er vaak bekaaid vanaf.

In de verslaggeving heerst in ons land nog altijd dat Ajax genoemd moet worden. Als Ajax scoort, dan scoort Ajax. Als de tegenstander scoort, geeft Ajax een doelpunt weg, Waarom is dat? Om altijd vanuit dat perspectief verslaggeving te doen? Is het omdat ze in Amsterdam een grote fanschare hebben? Die fanschare kan wel groot zijn, maar bij andere clubs zijn de fans trouwer. Om niet alleen Feyenoord hierin te noemen, noem ik ook maar een fanschare als die van Heerenveen. Dit zijn mensen die de club niet laten vallen, ook niet als het een seizoen wat minder draait. Ze blijven de club steunen en wachten geduldig tot er weer een succes aankomt.

Nu even gericht op Feyenoord. Het was geen wedstrijd die verslaggevers graag zien. Maar Feyenoord is Barcelona niet, is het nooit geweest en wil het ook helemaal niet zijn. Het voetbal van Feyenoord bestaat altijd al uit werklust, inzet en goed samenspelen. Het team als collectief, en niet één of twee sterren die de dienst uitmaken. Het voordeel is dat je dan ook niet van die één of twee afhankelijk bent. Feyenoord heeft dit jaar genoeg spelers die een doelpunt kunnen voorbereiden of zelfs maken, dat is de grote kracht.

Als ze dan gaan spreken in de krant over een klinkende overwinning, maar dat de uitvoering niet van te watertanden was (AD), denk ik dat ze voor het gemak een afgekeurd doelpunt en een niet gekregen strafschop niet meetellen. In dat geval had Feyenoord ook met 5-0 gewonnen. Nu is 3-0 helemaal niet erg voor Feyenoord en voor de stand, dus er gaat niemand verder over zeuren, toch blijft het altijd zuur als je ergens recht op hebt en het niet krijgt.

Feit blijft dat Feyenoord na deze klinkende overwinning nog steeds fier aan kop staat en als de coach van de tegenstander begint te glimmen na acties van een speler van Feyenoord, dan verdient deze club nog steeds alle respect en is het nog steeds op weg naar de titel aan het einde van dit seizoen. In mijn ogen wordt de club uit Rotterdam dan ook tekort gedaan met zulke zure artikelen in de krant.

Sylvana (2)

Na de intocht van Sinterklaas kwam Sylvana met een vlog met haar overpeinzingen. Nu is het nog best lastig om een interessante vlog te maken, zo blijkt. Toch heb ik me maar eens door deze tien minuten heen geworsteld. Natuurlijk begint ze met veel geklaag over de intocht, omdat haar achterban niet mocht demonstreren en de groep die vóór zwarte piet is, mocht dat wel. Dit is volgens haar erg ongelijk en probeert de overheid zo een racistische karikatuur te beschermen. Mijns inziens gaat het niet zozeer om het beschermen van een karikatuur, wel van onze nationale traditie. Die heeft niks met het evrleden te maken zoals Sylvana dat schetst, maar toch voelt ze zich erg ongelijk behandeld, en uiteraard weer gediscrimineerd. Misschien was om die vergunning te verkrijgen het handiger geweest om niet te dreigen met geweld te gebruiken tegen zwarte pieten. Daarnaast is de klaagmevrouw totaal niet te spreken over de inzet van zoveel politie, dranghekken en detectiepoortjes. Nou staan die hekken er gewoon al jaren, dat is om het publiek een beetje in goede banen te leiden, daar is niks vreemds aan. Wel is het erg vreemd dat er detectiepoortjes moeten staan bij een kinderfeest. Dat is toch vooral te wijten aan de dreigende uitspraken van de anti zwarte piet beweging. Ze voelt zich nu groot onrecht aangedaan, omdat ze zou strijden voor gelijkwaardigheid. Ik zie dat toch anders.

Als je een kidnerfeest gebruikt om je gezever over het land uit te strooien, dan ben je sowieso al niet goed bezig. Als je er dan voor zorgt dat de veiligheidsmaatregelen van een niveau moeten zijn waar een risicowedstrijd in de voetballerij jaloers op is, dan moet je je denk ik een beetje gaan schamen. In ons land is namelijk best ruimte voor gesprek en een vreedzame demonstratie, maar door hun eigen uitspraken maakten ze dat onmogelijk en is die vergunning niet verleend.

Verder klaagt ze nog een beetje door dat er zelden wordt geageerd tegen racisme. Z omag je mensen uitschelden voor aap en zo zou het ruimte krijgen. Ik vind die kleine lieve aapjes best leuk en zou best vergeleken willen worden met die schattige beestjes. Toch snap ik wel dat op deze manier niet gediscrimineerd mage worden, en als het in deze vorm plaatsvindt, dan moet daar zeker iets tegen gebeuren. Maar je moet niet bij elk normaal nederlands woord gelijk gaan zitten zeuren over racisme. Als ik mijn koffie zwart drink, is dat niet racistisch. Ik houd gewoon niet van troep in mijn koffie. Overigens zijn negers bruin, en niet zwart.

Dan nog het hoofdstuk Trump. Hierin maakt ze een rechtstreekse verwijzing naar meneer Wilders. Daarin kan ik niet anders dan het met haar eens zijn. Ze noemt Trump racistisch, sexistisch en xenofoob en vindt dat wij precies hetzelfde zijn, omdat wij zwarte piet willen houden. Dat is een vergelijking die nergens op slaat, maar daarin heb ik in vorige blogs al geschreven. Wat mevrouw Simons hier zeker mee bereikt is dat veel mensen zich tegen haar en haar partij DENK zullen keren en als tegenstem naar meneer Wilders zullen rennen. Ik denk dat dat geen goede ontwikkeling zal zijn, want dan wordt de verdeeldheid alleen maar groter, terwijl we toch eigenlijk juist minder verdeeldheid zouden willen. Dus als zij tegen Wilders is en niet wil dat wij daarop stemmen, zal ze juist niet met dit soort rariteiten moeten komen. Het is maar een tip.

Als slot wil ze dan nog graag iets nuanceren, maar die nuance ontbreekt. Dus ik wacht geduldig op de volgende vlog, om dat alsnog te kunnen horen. Wat ze wel doet in het laatste deel is cveel engelse termen en zinsdelen gaan gebruiken. “You will correct me if I'm wrong.” Dit kan je in het Nederlands prima uitdrukken als: Je verbetert me maar als ik het fout heb. En “what about hier”. Nu is dit geen correct Engels, maar Nederlands is het ook niet. Ik denk dat het zeker voor Sylvana, die juist wil laten zien hoe gelijk ze is met de rest van alle Nederlanders, beter zou staan als ze gewoon keurig Nederlands zou blijven spreken.

Al met al had deze vlog niets nieuws te brengen en is het een beetje zonde van de tijd om ernaar te kijken.

Ik denk dat ze tussen het vloggen en klagen door te druk is met het kijken naar beelden die niet bestaan. Daar zijn medicijnen voor.

Sylvana

Sylvana Simons beheerst al een tijdje het beeld in de media. Op de televisie vult ze menig praatprogramma met geleuter over zwarte piet, discriminatie en haar visie over hoe we met cultuurverschillen in ons land om moeten gaan. Ook vult ze het beeld dag in dag uit in de sociale media, zoals facebook. Er zijn al heel wat groepen voor en tegen haar opgezet en petities tegen haar gestart. Nou kan je niet echt een petitie tegen een persoon starten, maar de meest bekende houdt in dat er opgeroepen wordt om aangifte tegen Sylvana te doen.

Na het proces tegen Geert Wilders komt Sylvana wel erg dicht in de buurt van een proces met haar opmerkingen over racisme. Ze beweert zoal dat alle witte mensen racisten zijn. Dat zijn nogal ongenuanceerde uitspraken natuurlijk. Zij weet ook wel dat wij ons niet zo snel gediscrimineerd voelen als zijzelf en wij die gang naar de rechter waarschijnlijk niet gaan maken. Toch is het niet ondenkbaar dat de tegenbeweging hiermee gaat komen. Ze valt namelijk al een poosje een bevolkingsgroep aan en dat is wel degelijk iets anders dan alleen maar een mening hebben over een bepaalde traditie in een land.

Dat ze tegen zwarte piet is, dat weten we nu wel. Wat we nog niet wisten is dat we keti koti moeten vieren van Sylvana. Ik zou totaal niet weten waarom ik moet vieren dat surinamers de afschaffing van de slavernij vieren. Dat deze mensen dat vieren snap ik heel goed, en dat moeten ze ook zeker blijven doen, maar ik heb toch niks te vieren in deze kwestie. Ik verplicht Sylvana ook op geen enkele wijze deel te nemen aan vieringen die wij zoal houden. Pasen, Kerst, Suikerfeest, Carnaval en Sinterklaas, om maar iets te noemen.

Ze lijkt zichzelf steeds meer belachelijk te willen met haar geroep in de ruimte en deed er nog een schepje bovenop door iets te roepen over Donald Trump. Zeker als je met dubieuze “waarheden” komt, moet je denk ik wel uitkijken. Want Nederland is dan te klein voor Sylvana, Donald Trump is tien maten te groot. Dus wat ze precies wilde bereiken is mij een volstrekt raadsel.

Wat ik wel weet is dat ze een hysterica is, zoals Johan Derksen haar al eens noemde. Jammer voor Sylvana hebben we in ons land al een beroepshysterica: Patty Brard. Zij vind zichzelf ook hysterisch en heeft daar haar handelsmerk van gemaakt, dus verdient ze daar haar boterham mee. Voor Sylvana rest alleen wat gewauwel wat ze een paar keer per week mag doen bij het allang achterhaalde DWDD en Pauw met het kijkcijfer nul. Mijn televisie is in elk geval zo ingesteld, dat vijf seconden voordat Sylvana mogelijk ergens opduikt, de televisie automatisch overschakelt naar een andere zender.
En ik wacht geduldig af tot haar partij compleet weggestemd is, en daarmee zij langzaam uit ons beeld zal verdwijnen.

Zwarte Piet

Het is al sinds augustus aan de gang, maar het wordt langzaam steeds heviger. De zwartepietendiscussie. Menig Nederlander windt zich op om voor of tegen zwarte piet te zijn. Ik heb mij voorgenomen me er dit jaar eens totaal niet mee te bemoeien, maar dat is wel moelijk als talloze keren per dag het scherm wordt gevuld met propaganda over dit fenomeen.

Laten we gauw uit de wereld helpen dat zwarte pieten slaven zijn van Sinterklaas. Sint Nicholaas haalde kindslaven weg van schepen en nam ze in loondienst. Hierdoor kregen deze kinderen een kans, ze hadden werk en werden goed behandeld. De beste man had het goed voor met kinderen en gaf daarom rond zijn verjaardag arme kinderen wat extra's. Zo ook de kindslaven die bij hem in dienst waren. Het gaat dus helemaal niet om slavernij, zoals de tegenstanders beweren.

Onze koning houdt ook niet echt van huiswerk maken en liet zich onlangs ook uit tegen zwarte piet, zoals wij dat nu vieren. Dat zou teveel lijken op ons slavernijverleden end us zou het volgens de koning aangepast moeten worden.

Wel laten we de leuke slavenafbeeldingen op de gouden koets staan. Dat pracht-en-praal-voertuig mag immers niet beschadigd raken. Je gaat al de gevangenis in als je er een waxinelichtjeshouder tegenaan gooit. Dat is natuurlijk ook een levensgevaarlijke actie die hard bestraft moet worden. De afbeelding op de gouden koets heeft ineens ook niks met slavernij te maken, maar als het om dit statussymbool gaat heet het ineens “koloniaal verleden”. Andere uitdrukking voor hetzelfde vergrijp, zo lijkt me.

Slaven op de Gouden Koets

Op een enkele donkere medelander na, zijn het toch vooral de blanke Nederlanders die zich erg druk maken om deze traditie. De mensen die voor zijn vinden voornamelijk dat ze van onze tradities af moeten blijven. Nu is deze traditie al vaker aangepast in het verleden, dus wat kleine aanpassingen zouden best kunnen. Waar het mij persoonlijk om gaat in het geval van tradities is dat we dan veel andere tradities ook af moeten gaan schaffen en verbieden. Het slachten van schapen op traditionele wijze volgens de regels van de Koran bijvoorbeeld. Maar dat zijn regels opgelegd vanuit een religieus geschrift. Ik vind het persoonlijk erg gevaarlijk daar zomaar in te gaan rommelen, omdat wij hebben bedacht dat het anders moet. Er zijn zo nog wel meer voorbeelden te bedenken.

Toch bereikt de discriminatie in ons land rondom zwarte piet altijd het hoogtepunt. En dat is niet omdat wij zwarte pieten zwart maken en zwart noemen. Het gaat om onze medemensen die negers associëren met zwartgeschminkte figuren in een mal pakje, die snoepjes uitdelen en kunstjes doen. Volgens mij zit daar dus de haard van discriminatie. Want als ik een zwarte piet zie denk ik alleen aan Sinterklaas en zwarte piet en niet aan negers. Negers zijn bruin, hebben normale kleren aan, en wonen en werken hier. Zwarte piet gaat na een paar weken weer terug met zijn virtuele schip naar Spanje.

Kinderen zijn ook niet bezig met negers en zwarte piet. Alle kinderen in ons land, dus ook die van buitenlandse komaf, of die met uitheemse voorvaderen, zingen Sinterklaas verwachtingsvol toe en hopen zo een leuk kado en wat snoepgoed te bemachtigen.

Ik denk dus niet dat we ons teveel voor of tegen zwarte piet uit moeten laten en al zeker niet in het bijzijn van onze kinderen. Laten die gewoon hun feest mogen vieren, en wij vieren lekker met ze mee.

Sidekick

Tegenwoordig moet je in elk praatprogramma een sidekick hebben. In Voetbal inside werken ze met drie sidekicks. Genee roept iets, en de drie anderen gaan er tien minuten over babbelen. Meestal babbelen ze over iets anders, maar het maakt het lekker televisie om niet teveel bij na te denken. Bij de wereld draait door, noemen ze het een tafelheer of tafeldame. Deze welopgevoede mensen weten wat hun rol is in het geheel, namelijk niks. Het is de bedoeling dat een sidekick rustig meeluistert naar het gesprek tussen de presentator en de gast. Eén, hooguit twee keer per gesprek mag je als sidekick iets vragen of roepen dat in je opkomt. Het liefst over het onderwerp dat op dat moment besproken wordt.

Deze zomer werd ons een nieuwe sidekick voorgesteld, die op geheel eigen wijze invulling gaf aan dit bijzondere vak. Deze mevrouw luistert naar de naam Edith Bosch. Ik heb echt na drie weken kijken nog steeds geen idee wat haar toegevoegde waarde was in het programma studio rio. Natuurlijk zijn wij het er allemaal over eens dat de presentator vast leuke praatjes kan houden, maar hij deze zomer alleen goed was om ons in slaap te sukkelen met vragen als: "Was het water lekker warm?" En: "Waren de wielen van je fiets wel rond?" Alles op een kinderlijk niveau dat elke sporter zich vanaf vraag één beledigd voelde en zichzelf voornam niks zinnigs meer te zeggen en zo snel mogelijk de studio uit moest zien te komen.

Nee, mevrouw Bosch pakte dit heel goed op. Ze onderbrak presentator en sporter schaamteloos elke tweede zin om met allerlei gewauwel aan te komen. Meestal was het om een bevriende cameraman welkom te heten in de studio. Of andere mensen waarvan ze duidelijk niet wist wie ze zijn. Verder voegde ze graag anekdotes toe uit haar eigen hoofd, tenminste ik hoop dat ze daar vandaag kwamen, anders moet de redactie van dit programma zich ook nog eens gaan schamen. Niemand heeft in deze weken tegen mevrouw Bosch gezegd: "Zeg Edith, de meeste tijd van het programma is het de bedoeling dat jij je mond houdt." En zo wauwelde ze ons elke nacht in slaap, terwijl het de bedoeling was dat we tot een uur of vier op de finales van welke sport dan ook moesten gaan wachten.

Het is nu dus echt gebleken dat sidekick zijn een vak is. Hier zijn waarschijnlijk cursussen voor, of deskundigen die je op zijn minst een paar tips kunnen geven. Het is dus niet zo dat je dit kan zijn, omdat je toevallig een paar jaar geleden een beetje succesvol aan andermans jasje kon trekken.

Ik heb de koning wel eens in een programma gezien met een andere gast en zelfs hij luistert dan geïnteresseerd (of hij kan ook nog goed acteren) en houdt zijn mond als een ander aan het woord is. Mevrouw Bosch kan dus beter ergens een cursusje gaan volgen anders hoop ik haar, samen met meneer Hendriks, bij de volgende Spelen niet meer terug te zien.

Kan het nog gekker

Al jaren val ik van de ene verbazing in de andere. De ene rage is nog niet voorbij, of de andere debiele rage dient zich alweer aan. Ook zitten wij al jaren in een financiële crisis, waardoor ons dagelijks leven ernstig verstoord is, en wij niet meer kunnen voorzien in ons levensonderhoud. Het gaat echt slecht met ons. Wij zijn blij als we één maaltijd per dag hebben. Vroeger was alles beter. Toen aten we drie keer per dag! Dat is niet meer aan onze kinderen uit te leggen. We hadden hele grote winkels, die in oorlog waren met elkaar, en wij kochten ons suf in die winkels. De ene aanbieding na de andere aanbieding mikten we in ons wagentje. Tegenwoordig is dat er niet meer bij. We hebben geen geld meer. We kunnen zelfs geen vijftig cent meer ophoesten voor het lenen van zo'n wagentje. Ook niet als we weten dat we die vijftig cent gewoon weer terug krijgen. Pure armoede in ons land.

Omdat we geen werk hebben, en geen geld, hebben we honger en zijn we gefrustreerd. Dan gaan we maar allerlei groepjes bedenken en acties op touw zetten. Wij hebben namelijk inspraak in ons land. Zo moesten wij laatst op komen draven voor een inspraakavond over windmolens. Ik ben niet geweest. Inspraak in onze schijndemocratie is namelijk nep. Inspraak betekent hier
 dat je mag zeggen hoe je erover denkt, en daarna doen ze toch wat ze al hadden bedacht. In sommige andere landen zijn ze daar duidelijker in. Daar doen ze het gewoon. Geen inspraak, geen clubjes, geen stichtingen tegen het verplaatsen van de boom uit de tuin van oom Piet. Die boom moet weg, dus die gaat weg. Misschien niet altijd leuk, maar wel duidelijk.

Nu we toch collectief geen werk hebben, hebben we natuurlijk wel heel veel tijd voor ons gezin en alles wat daarbij hoort. Of is dat ook al nep? Het antwoord daarop is ja. Wij hebben namelijk helemaal geen tijd voor elkaar, want wij moeten spannende dingen doen. Wij moeten bergen beklimmen, van bruggen springen, ontsnappen uit kamertjes die we niet kennen en ga nog maar even door met het noemen van een aantal zinloze bezigheden. Dit maakt natuurlijk dat we voor thuis geen tijd hebben. Maar dat hoeft ook helemaal niet. De kinderen kunnen tot ze naar school gaan, naar de babydump. En als ze naar school gaan, doe je ze voor de tijd na school op zoveel mogelijk bijlessen, sporten en natuurlijk de buitenschoolse opvang. De hond uitlaten hoeft ook niet, daar huur je de uitlaatservice voor in.

Nu zijn er beesten die je niet zelf hoeft uit te laten. Die beesten zijn namelijk intelligenter dan honden en laten zichzelf uit. Ze wassen zichzelf, en als je niet genoeg eten geeft, zoeken ze zelf wel iets in de tuin van de buren. Katten. Persoonlijk vind ik het elegante dieren, maar dat is een kwestie van smaak. Het nadeel is wel dat je een kat af en toe een beetje moet aaien. Dat vergt natuurlijk wel veel teveel tijd en aandacht in ons drukke bestaan. Maar gelukkig is daar een oplossing voor. Na de uitlaatservice voor honden, waarvan ik in het begin dacht dat het was om de uitlaat van je Honda te laten repareren, is er nu de kattenkroeldienst. Dan komt er iemand langs om een half uurtje met jouw kat te kroelen.

Ik vind het een goed idee deze services. Zo hoef je zelf nergens meer aan te denken. Als die mensen nu ook nog voor mij van de brug afspringen en wat bergen beklimmen. Sluit ik ze daarna op in een ontsnappingskamertje waarvan de sleutel niet bestaat. En kan ik rustig op de bank mijn krant lezen.

Verwend

Omdat Nederland zich niet geplaatst heeft, hoor je niet zoveel mensen praten over het Europees Kampioenschap voetbal. De mensen die er wel over praten zijn meestal voor de verrassende landen in dit toernooi. IJsland en Wales zijn dan het verst gekomen. Helaas ligt IJsland er nu ook uit en is onze hoop gevestigd op Bale en zijn manschappen. Kunnen zij dan Ronaldo naar huis sturen. Deze man verdient naar mijn mening net iets teveel voor wat hij doet, maar dat is normaal in de voetballerij. Nu is het natuurlijk wel zo, dat je een werknemer mag afrekenen op prestaties en fouten. Waarom gebeurt dit overal in de wereld, behalve in de voetballerij? Als ik zoveel fouten zou maken als Ronaldo was ik allang mijn baan kwijt. Daar komt nog bij, dat in zijn functie-omschrijving maar één woord staat: scoren. Nu heeft hij inmiddels wel gescoord, maar het rare is dat ze in de halve finale staan zonder een wedstrijd te winnen. In de negentig minuten die voor een wedstrijd staat hebben zij alleen nog maar gelijk gespeeld. NU snap ik waarom ze in de Verenigde Staten deze sport niet mogen. Het moet toch niet mogelijk zijn om kampioen te worden met alleen maar gelijk spelen?

Deze mannen zijn sowieso al erg verwend. Ze spelen niet graag meer dan één wedstrijd per week, anders wordt het toch wel te vermoeiend. Dat is wel wat anders dan arbeiders die vijf keer acht uur of langer per week moeten werken. Ik denk er heus wel aan dat ze ook moeten trainen, maar een beetje meer spelen kan wel voor die paar miljoen dacht ik zo. Ook vinden wij het prima als de verwende spelers na een 0-0 stand vrolijk het veld aflopen, want ze hebben toch maar mooi een punt gehaald. Ik wacht nog op de dag dat er een coach het veld inloopt en tegen die jongens zegt: "Niks douchen! Hup, terug het veld in, en speel door tot er een winnaar is, al wordt het volgende week, eerder gaan jullie niet het veld af!" Ze zijn al zò verwend dat een kleine hagelbui al zorgt voor een wedstrijdonderbreking.

Nee, wij kijkers worden nu pas verwend met echte sport. Bijna tweehonderd mannen op een fiets, die fietsen, duwen, trekken, spugen, janken, lachen, vallen en nog steeds fietsen. Urenlang zitten deze stoere kerels op hun fiets om erachter te komen wie er het beste kan fietsen. Soms wordt dit beslist met nog geen banddikte voorsprong, maar zeker de massasprints leveren ons spectaculaire beelden op. En elke dag is er simpelweg een winnaar, zoals het hoort bij een sportwedstrijd. Deze mannen laten zich ook niet tegenhouden door wind, kou, hitte, hagel of regen. De tour wacht op niemand. Als je even stopt lig je er simpelweg uit. Dan ben je niet geschikt voor deze zware sport.

Misschien krijgen we dit jaar eindelijk weer eens wat Nederlands succes, maar tot die tijd kijk ik gewoon door, want de dag dat we weer winnen komt vanzelf. Bij de voetbal betwijfel ik dat. Onze Oranje-jongens zijn namelijk nogal verwend. En gaan liever op vakantie dan dat ze een EK of WK spelen. Dan lever je zomaar vier weken vakantie in en eerlijk is eerlijk. Mijn baas zou mij ook geen vier weken vakantie af moeten pakken. Alhoewel, voor die paar ton winstpremie en "onkostenvergoeding" wil ik over twee jaar wel meedoen aan het WK. Ik kan hard lopen, ik kan hard schieten. Geen idee waar die bal heen gaat, maar hard is het wel. Net als de gemiddelde strafschoppennemer tegenwoordig de bal schiet. En mijn belangrijkste kwaliteit: bankzitten. Dat kan ik nog beter dan onze eigen bankzitters, en ik doe het voor de helft van het geld ook nog.

Danny ,bij deze meld ik mij aan voor het Nederlands elftal voor 2018. Ik hoop dat u mij mee wilt nemen, zodat ik samen met uw zoons Daley en Stekie een volgende vroege uitschakeling kan voorkomen.

Idolen

Dit seizoen erger ik mij meer dan ooit aan programma Idols. Dit programma zou ook gewoon Idolen kunnen heten. De titel geeft echter al aan dat het geenszins de bedoeling is welke Nederlandse term dan ook te gebruiken. De jury is erop uitgezocht om zoveel mogelijk engels te praten. Bij Holland´s got talent, ook al een engelse titel, zit Dan Karaty in de jury. Hij is een Amerikaan en natuurlijk niet geschoold in onze mooie Nederlandse taal. Jammer voor hem, maar ik kan het hem ook niet kwalijk nemen. Bij Idols zitten wel Nederlanders in de jury. Martijn Krabbé, Jamai Loman, Eva Simons en Ronald Molendijk. Deze mensen zijn bij opgave van het programma geïnstrueerd om zo min mogelijk Nederlands te spreken heb ik het idee. Vooral de jongste twee, Jamai en Eva, maken zich hier voortdurend schuldig aan.

Bij aanvang wordt heel vaak gezegd: “De stip is all yours”. Ik neem maar aan dat ze bedoelen: “De stip is helemaal van of voor jou”. Met de daarbij behorende tijd om de auditie te doen. Performance wordt ook veel gebruikt. Waarom kan dit niet gewoon optreden heten. Performen staat ook wel in ons eigen woordenboek, waarom kan het dan ook niet als Nederlands woord worden geprononceerd en vervoegd?

Bij het oordelen hoor ik “not impressed” ook vaak . Ze zouden ook kunnen zeggen dat ze niet onder de indruk zijn. Als ze het over het totaalplaatje gaan hebben en ik hoor woorden als sound en looks, denk ik zelf al vaak aan geluid en uitstraling. Blijkbaar zijn deze woorden al zo ingeburgerd dat niemand meer hoort dat het geen Nederlands is. Bij een geslaagd optreden wordt ook “dit is de real deal”, gebruikt. Ze zouden bijvoorbeeld kunnen zeggen:”Dit is het echte werk”. Zo zouden alle kinderen die meekijken ook weten waar het over gaat.En als je dan Engels gaat praten, maak dan de hele zin Engels. Op deze manier slaat het namelijk nergens op wat je zegt.

Het woord fuck wordt zo vaak gebruikt dat ze het zelf denk ik niet meer horen, maar als een jurylid tegen mij zou zeggen: “Jij zingt echt fucking goed”. Zou ik vragen: “U bedoelt dat ik neukend goed kan zingen?” Volgens mij klinkt het op deze manier een stuk minder aantrekkelijk. Daarnaast kan je je in deze zinsbouw afvragen of iemand het als krachtterm gebruikt voor “heel erg” dan wel dat diegene bedoelt dat ik alleen tijdens de daad heel goed kan zingen. Wat natuurlijk te raden blijft, is hoe die persoon dat weet.

Ik stel voor dat de idolen die meedoen aan dit programma fatsoenlijke zanglessen gaan nemen. Dan kan de beoordelingscommissie zich ondertussen nog eens verdiepen in wat lesboeken der Nederlandse taal.

Meer of minder

Dat meneer Wilders zich al jaren schuldig maakt aan opruiing en populistisch gepraat, dat weten wij allang. Of hij nu meer of minder Marokkanen wil, maakt mij eerlijk gezegd ook niet zoveel uit. Wel vindt de staat dat er door een uitspraak hierover een strafrechtelijk proces tegen hem gevoerd kan worden.

Als de heren Samson en Spekman dergelijke uitspraken doen, is het verhaal ineens heel anders. Zij zijn namelijk van de Partij van de Arbeid. Een partij die ooit is begonnen als een linkse partij. Tegenwoordig is het een partij die de politieke kleur aanneemt van de grootst gekozen partij, om maar in de regering te kunnen zitten. Zelfs een kameleon redt het niet zo snel en zo vaak van kleur te veranderen.

Nu zijn de uitspraken misschien iets genuanceerd. Samson zei dat Marokkaanse jongeren een etnisch monopolie op straatoverlast hebben. Dat klinkt natuurlijk iets minder erg., daardoor niet gelijk minder eng. Hij veroordeelt net zo makkelijk één bepaalde groep op grond van afkomst. Dit is verboden volgens artikel 1 van onze grondwet.

Wat Spekman zei was misschien niet direct verboden. “Je moet Marokkanen die niet deugen vernederen waar hun vrienden bij zijn.” Dit zou misschien wel een leuke oplossing zijn, maar dit valt weer onder dezelfde opruiing die de heer Wilders nastreeft.

De rechter heeft het nu afgewimpeld, omdat de eisende partij, te weten PVV, geen belanghebbende partij is. Als de PVV dit niet is, dan is het de staat, en zou het openbaar ministerie een onderzoek, dan wel een aanklacht in moeten dien. Dit zal echter nooit gebeuren aangezien de heer Samson niet alleen met zijn pinkie, maar tot aan zijn nek in het achterwerk van meneer Rutte zit. En de hielen van meneer Rutte zijn drijfnat van al het gelik van de heer Samson. Samen zullen zij er dan ook voor zorgen dat er geen aanklager zich eraan waagt ook maar enigszins onderzoek te doen, laat staan verdere stappen te ondernemen.
Opnieuw is ook in ons land de klassen-justitie weer bewezen, waarvoor ik de heren Samson en Spekman vriendelijk wil bedanken. Toch als ik moet kiezen, doe mij dan maar wat minder Partij van de Aarslikkers.

Panamapapers 2

Vandaag werd bekend dat Jeroen Rijpkema van de afdeling Private Banking van ABN Amro verklaart zich niet schuldig te maken aan belastingontduiking. Wel beweert hij dat beleggingen van vermogende particulieren ondergebracht zijn onder een andere naam op Guernsey.

Een andere naam kan ik ook lezen als een valse naam. En waarom niet gewoon bij een in Nederland? De ABN Amro bank bijvoorbeeld? En waarom onder een valse naam?

Die vragen zijn heel makkelijk te beantwoorden. Je gaat je enorme vermogen niet beleggen bij een bank in Nederland, omdat je dan simpelweg teveel belasting moet betalen. En het zou toch wel wat zijn als je van je extreme vermogen ook nog iets aan de belasting moet geven. Precies wat alle mensen die onder, of rond de armoedegrens leven gewoon wel moeten. En als die mensen dat niet doen, dan legt de belasting beslag, tot op de laatste zweetsok die er in huis te vinden is.

De ABN Amro bank is natuurlijk niet de aangewezen bank om je geld in bewaring te geven. Die bank is bijna failliet geweest. Valt onder het zojuist genoemde belastingstelsel en geeft net als de andere Nederlandse banken allang geen normale rente meer over je spaarcenten. Die optie valt dus ook al snel af.

Dan is er nog maar één optie over. Je maakt een handig bankaccount aan in een andere staatje, waar bijna nooit iemand van heeft gehoord en dat een heel voordelig belastingtarief hanteert. Dit doe je onder een valse naam, want anders kan de belasting je zo traceren en alsnog hun centen opeisen.

Dit alles komt nooit aan het licht, omdat de grootste topman van ABN natuurlijk niet Bert Meerstadt was. Die overigens onmiddellijk aftrad nadat zijn naam was genoemd in die nare panama papiertjes. De belangrijkste man is natuurlijk Gerrit Zalm. Jarenlang heeft hij als minister van Financiën ons belastinggeld over de balk mogen smijten en verduisteren. Hij weet dus als geen ander hoe het werkt om nog meer geld weg te sluizen naar malafide firma’s, liefst in het buitenland. Elke beschuldiging wuift hij lachend weg en zegt natuurlijk dat het moreel verwerpelijk is. Hij weet allang naar welke dwergstaat de financiële criminelen hun geld gaan brengen als deze storm is gaan liggen. En dan is het een kwestie van tijd, tot het volgende schandaal zich aandient.

Feyenoord

Nog maar een paar wedstrijden en dan zit dit seizoen er weer op. Dit seizoen waarin Feyenoord goed begon, en meedeed om de eerste plek. De reeks van verlieswedstrijden zorgde ervoor dat de titel uit zicht raakte. Gelukkig kwam Advocaat helpen en van Bronckhorst adviseren. Of dat echt de doorslaggevende factor is, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat Feyenoord weer steeds beter speelt. Het is weer leuk om naar te kijken en er wordt weer gewonnen.

Tegen Twente werd er ook weer fris en snel gespeeld. Al vroeg in de wedstrijd kwam Feyenoord op 1-0 door een doelpunt van Michiel Kramer. De hele eerste helft regende het kansen voor Feyenoord, die jammer genoeg allemaal onbenut bleven.

Ook in de tweede helft bleef Feyenoord goed spelen en een matig offensief van Twente werd gemakkelijk afgeslagen. Op het scorebord hadden veel meer doelpunten kunnen en moeten staan, Maar het belangrijkste is natuurlijk dat er werd gewonnen. Drie belangrijke punten om de race voor plek drie. Die plek waar Feyenoord recht heeft op rechtstreekse plaatsing voor Europees voetbal in het volgende seizoen.

Iedereen kijkt natuurlijk ook wat Utrecht doet, want Feyenoord wil over twee weken de beker winnen. In eigen huis. Tegen Utrecht. Als Feyenoord zo speelt als de laatste paar wedstrijden, heeft Utrecht geen schijn van kans. Dan komt er alsnog een hoofdprijs naar Rotterdam.

Die andere hoofdprijs heeft Feyenoord al. En dat is die van beste supporters van ons land. Waar ze bij andere clubs al voortijdig weglopen, omdat men anders te lang moet wachten in de parkeergarage, blijven de supporters van Feyenoord tot het einde. En blijven ze supporter tot de laatste wedstrijd. Ook als er verloren wordt.

Daarom heeft Feyenoord eigenlijk het meeste recht op de titel. Maar die moeten ze dan volgend jaar maar halen. En een Europese beker. Maar nu eerst de beker winnen.

Referendum - de uitslag

De stemmen zijn geteld. De uitslagen zijn binnen. Ruim 30% van de kiezers heeft gestemd. Dit betekent dat dit referendum geldend is. De PvdA heeft ons beloofd dat ze dan het referendum bindend zal vinden en de VVD, iets voorzichtiger, zal opnieuw moeten gaan praten. D66 is natuurlijk de allergrootste verliezer. Ze hebben zich enorm ingezet daar met hun stemvoor-campagne. Maar ook zijn zij de bedenkers van het referendum. Ik denk dat de hele discussie en de opkomst wel duidelijk maken dat wij als volk niet zo erg zitten te wachten op dit soort referenda. Toch stroomden de sociale media vol in de laatste paar dagen en er groeide blijkbaar toch een interesse. Dat ligt niet zozeer aan de uitslag ten opzichte van wat er nu met Oekraïne gaat gebeuren, maar meer aan de gevolgen die dit in en voor Europa kan gaan hebben.

Eerst moet Rutte nu opnieuw gaan praten met zijn kabinet en daarna met de Tweede Kamer. Daarna ook nog een keer met de Eerste kamer. Ik denk dat het op twee fronten fout gaat. Dit zijn voorlopige uitslagen, Ze gaan nu eens goed kijken of ze de benodigde 3% stemmen kunnen vinden die ze stiekem toch nog ongeldig kunnen verklaren. Dan hoeft er geen gesprek plaats te vinden, want dan is het referendum ongeldig. Mochten ze dat niet doen, dan gaat Rutte praten met zijn mensen. Dit gesprek is duidelijk. Ze zullen onze mening naast zich neerleggen en dat verdrag alsnog ratificeren.

Als Nederland die handtekening niet zet volgt er een hoop lawaai in Europa. Wij zijn dan de enige die dwarsliggen in dit plan. Niemand binnen de EU gaat ons dat in dank afnemen. De anti-EU campagne in Groot-Brittannië vaart er wel bij voor hun referendum in juni. Ik denk dat er een sterke lobby vanuit Duitsland plaats zal gaan vinden met dreigementen om ons eruit te gooien. Misschien willen wij wel graag uit de EU. De Britten zullen dit aangrijpen als een zie-je-wel en gaan massaal tegen de EU stemmen dan. Ook dat hun premier in de panamapapers voorkomt werkt niet in het voordeel van het voor-kamp aldaar.

Ook de wat terughoudende landen binnen de EU zullen zich nu achter de oren krabben en nog eens nadenken of zij misschien ook niet iets feller hun stem kunnen laten horen.

In het Justus Lipsius gebouw zijn ze al voorbereidingen aan het treffen voor de plaatsing van de steen: “Eerste steen weggehaald door Jan Roos – 6 april 2016”

Panamapapers

De Panamapapers zorgen voor nogal wat ophef wereldwijd. Vooral in Europa komen ze op een ongelukkig moment. Of juist een heel gelukkig moment. Een van de hoofdpersonen nu is de Oekraïense president Poroshenko. Hij zou geld wegsluizen naar een bedrijf dat officieel is gevestigd op de Maagdeneilanden. Dit alles onder de leiding van het Panamese Juridisch adviesbureau Mossack Fonseca & Co.

Het ligt er natuurlijk aan welke kant je op wilt met het associatie verdrag, waarover wij mogen stemmen aanstaande woensdag, of het als ongelukkig of gelukkig kan worden beschouwd. Het is al jaren bekend dat staatshoofden van dit soort regimes als corrupt worden aangemerkt. Ook de Russische president Poetin wordt hier nu van beschuldigd. Alsof het een verrassing is dat dit soort lieden via achterdeuren hun geld parkeren om zo financiële voordelen te halen voornamelijk op belastinguitgaven.

Volgens mij zijn veel mensen jaloers op deze mensen dat ze zelf niet op dat idee zijn gekomen en dus nu naar hun eigen idee teveel belasting hebben betaald. Misschien is het een idee om een verdeelsleutel te maken en elke burger het teveel betaalde geld terug te geven. Dit is natuurlijk volstrekte onzin en ook totaal onhaalbaar.

Wel fijn is het om te lezen dat ook topvoetballer Lionel Messi zich hieraan heeft schuldig gemaakt en dus nog meer geld overhoudt van zijn toch al veel te hoge salaris. Of vinden wij de extreme salarissen van voetballers wel prima, maar dat van staatshoofden weer niet?

Het is ook wel erg schokkend dat Nederlandse firma’s zich hebben gemeld om mee te doen aan dit Panama schandaal. Alsof wij nu enorm geschokt zijn. Ik snap de ophef totaal niet. Natuurlijk staan er Nederlandse bedrijven bij, of denken wij echt dat onze bedrijven zich braaf aan ons stelsel houden en niet verder kijken of er ergens voordeel te halen valt? Rijk zijn wordt je immers het snelst door zo min mogelijk uit te geven. Dat is nou eenmaal een gouden regel bij rijke mensen.

Kortom, dit is een enorm opgeklopt verhaal waar een paar journalisten graag mee willen scoren, maar wat gewoon een open deur is. We moeten dus niet doen alsof we dit allemaal niet wisten en nu zo snel mogelijk die mensen aan de schandpaal zetten. Ik denk dat het voor veel Nederlanders nu alleen maar interessant is, omdat Poroshenko genoemd wordt.

Storm in een glas water.

Welcome to the jungle

Het was weer eens zo laat. Ik moest een paar boodschappen doen. Omdat ik daar weinig tijd voor had en dus niet langs de bakker, de slager, de groenteman en de drogist wilde, verkoos ik de supermarkt. Elke keer als ik daar binnenkom walg ik al bij de deur van de winkel en van mijzelf. Als de deuren zich openen komt er een oorverdovend gepiep mij tegemoet. Dat blijkt later bij de kassa´s vandaan te komen. Ik heb geen idee waarom dat moet piepen, die meisjes horen het al lang niet meer en piepen meer niet dan wel is mijn idee. Ik kies een winkelwagen uit. Ik neem altijd een wagen uit de kortste rij. Hier zijn de mensen nogal lui en drukken bij het weggaan altijd hun kar achteraan de langste rij. Het resultaat is dan één extreem lange rij en één klein rijtje met twee of drie wagens die dan nooit gekozen worden. Dat vind ik zielig, dus ik neem altijd zo´n wagen uit de kortste rij. Met mijn wagen moet ik eerst door een automatisch klaphek, waarvan ik het nut nooit heb begrepen. Je kan alleen heen en niet terug, dat snap ik nog. Maar als ik wat wil stelen valt het minder op om gewoon langs de servicebalie de rij te passeren en naar buiten te lopen, dan tegen het verkeer in gaan met een volle kar. Deze hekken mogen mij blijkbaar nooit ,want ze gaan nooit echt open, waardoor ik mijn wagen er als een stormram doorheen moet duwen. Dat moet sowieso met de gemiddelde winkelwagen, want de wielen zwenken wel, maar nooit in de richting die ik wil.

Eenmaal binnen wordt de ergernis met elke stap iets groter. Moeder met kleine kinderen die geen idee hebben dat ze kinderen hebben die later worden teruggeroepen met namen als schattebout, lieverdje of prinsesje. Ik verkies voor dit soort kinderen meer namen als etterbuil, kutkind of kom-hier-of-ik-laat-je-postnataal-aborteren. Dat laatste zou overigens best in onze wetgeving opgenomen mogen worden.

Dan baan ik mij een weg tussen een wirwar van wagens, waarvan het voor mij een raadsel is hoe iedereen altijd zijn eigen wagen weer terug weet te vinden. Het ergste zijn nog de mensen die links hun wagen parkeren om ernaast iets te gaan zoeken in het rechter schap.

Eerst zoek ik iets van groente. Ik wil gewoon sla. Nu schijnt het tegenwoordig normaal te zijn dat je dan moet kiezen uit ongeveer twintig verschillende soorten sla. En elke soort is dan onderverdeeld in subcategorieën als recht, krom, rood, groen, biologisch. Biologisch, een krop sla groeit gewoon, dat is van zichzelf dus al biologisch. Een waardeloze term dus om mij gewoon meer geld uit mijn zak te troggelen. Ik kies gewoon het goedkoopste dat ik kan vinden en zoek zo nog wat meer groenten uit.

Dan bij de vleesafdeling een stukje kip zien te bemachtigen. Nu heb ik wel eens gehoord van plofkippen, maar ik kan dat niet zien aan de verpakking. Overigens mag een kip van mij best ploffen, zolang het maar niet op mijn bord is. Ook hier maar weer het goedkoopste onderuit het schap vissen en gauw verder. Als ik langs de eieren loop zie ik dat er tegenwoordig alleen nog scharreleieren te krijgen zijn in de supermarkt. En deze dingen bestaan niet. Een ei scharrelt niet. Een kip scharrelt. Het zou dan dus ook een scharrelkipei moeten heten. Laat ik de vrije uitloopeieren nog maar even buiten beschouwing. Allemaal termen bedacht om het duurder te maken. Ik vervolg mijn weg tussen de vervelende kinderen , babbelende moeders en trage bejaarden en zie dan een koffiemachine staan. Ik vraag me werkelijk af wie er voor de lol in de supermarkt koffie gaat drinken. Het is gratis, maar het is wel op de meest verschrikkelijke plek die je kan bedenken. Het bankje ertegenover zit vol. Ondertussen pak ik mijn laatste boodschappen bij elkaar en zoek de verkeerde rij bij de kassa. Ik heb altijd de verkeerde rij. Of er is iemand voor me die wil pinnen , maar dat nog nooit gedaan heeft. Of er zit een meisje die voor het eerst een kassa ziet. Het zit altijd tegen. Ik hoop altijd dat er ergens anders een kassa open gaat, want dan vluchten alle mensen voor mij, en uit alle andere rijen gauw naar die kassa. Ik blijf altijd staan en ben dan snel aan de beurt.

Als het meisje aan de kassa al mijn producten langs haar piep-apparaat heeft gehaald kijkt ze mij vriendelijk aan en zegt:”Dat is dan dertien euro tien, meneer”. Ik wil wel afdingen, maar wil dat het arme kind niet aandoen. Ik geef vijftien euro en vraag : “Wil je er tien cent bij?” Domme vraag. Het antwoord luidt steevast: “Nee hoor, het gaat zo ook wel”. Dan kan ik dus tien minuten gaan wachten tot dit rekenwonder één euro negentig bij elkaar heeft gepuzzeld. En dan moet ik mij nog door een mondelinge enquête worstelen of ik welke zegels en welke miles en welke moestuin of welke onzin dan ook wil. En dan pas geef ik haar mijn statiegeldbon. Dat doe ik altijd, want zo heb ik altijd wat kleingeld in de zak. Geërgerd pakt ze het aan en geeft me mijn vijftig cent.

Ik probeer buiten te komen. Als ik een paadje heb weten te vinden tussen de mensen die bij het in- en uitgaan elkaar tegenkomen en dan midden in het looppad een gesprek gaan voeren, komt mijn grootste ergernis. De dranghekken om de voetbalplaatjes scorende kinderen achter te houden. Je zou die hekken buiten neer moeten zetten, zodat die kinderen blijven waar ze horen, namelijk buiten. Nog beter is om het woord korter te maken. Geef ze geen voetbalplaatjes, maar een voetbal en laat ze lekker buiten spelen.

De deur gaat open en eindelijk komt me weer wat frisse lucht tegemoet.  

Antoine Demoitié

Na de val van wielrenner Demoitié is er weer veel gespreksstof over de motoren en auto´s die meerijden in een wielerkoers. Deze renner valt en wordt vervolgens aangereden door een motor met een jurylid achterop. Hij overlijdt later in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Het is natuurlijk tragisch dat een jonge renner van nog maar vijfentwintig jaar het leven laat in een sportwedstrijd. Nog tragischer is het eigenlijk dat dit allemaal onze schuld is.

Wij willen altijd alles weten van de jongens onderweg. Wij willen weten hoe de koers eruit ziet. Wat er gebeurt onderweg. Wat de voorsprong is van koplopers, en de achterstand van achterblijvers. Met de huidige techniek krijgen we nog veel meer informatie in beeld dan we eigenlijk gehoopt hadden. Zo zien we vaak ook nog snelheden, gemiddelde snelheden, hoogteverschillen en ga zo nog maar even door. Dit alles wordt dan urenlang door twee commentatoren aan elkaar gepraat met allerlei ditjes en datjes over de renners, omdat er simpelweg niet veel te vertellen valt over een groepje mannen dat urenlang vooruit fietst. Deze mannen hebben ook nog de nare eigenschap het woord “kennelijk” elke drie woorden wel twee keer te roepen. Dit vind ik persoonlijk een ergerlijk dingetje, waar de heren nog maar eens aan moeten werken. Als ik wielrennen kijk, kijk ik meestal op de achtergrond mee, want het duurt me veel te lang. Zeker als het een niet echt interessante rit is. Ik zit ook niet te wachten op allerlei feitjes en weetjes over de neef van de nicht van de moeder van de buurman van één van de renners. Dit is allemaal informatie die de verslaggevers uit wanhopige verveling gaan googlen en aan ons meedelen. Zo vervelen wij ons met hen mee. De finish is soms wel interessant, zeker massasprints, nog meer als daar gevallen wordt. Treurig voor de renners, maar dat levert nou eenmaal spectaculaire beelden op.

Ik zit ook niet te wachten op ingezoomde beelden van pleistertjes en lapjes op ellebogen en knieën. Iedereen die wel eens op een racefiets heeft gezeten, weet dat je vroeg of laat een keer wat kapot valt. Dat hoort nou eenmaal bij de sport.

Wat absoluut niet bij welke sport dan ook hoort. Is dat wij als nieuwsgierige toeschouwer zoveel willen weten dat ze het parcours volplempen met cameramotoren. Behalve deze motoren zijn er ook nog die van de jury bijvoorbeeld. Je hebt ook de materiaalwagens nog. Dit moet allemaal over de smalle kasseistroken en bergweggetjes om die renners maar te kunnen volgen. In de bergen maken toeschouwers de wegen nog smaller door er massaal midden op de weg te gaan staan.

Van mij mag een renner gerust eens uithalen als er weer zo’n malloot, gehuld in een apenpak probeert zijn favoriet even aan te raken. Als het echt jouw favoriet is, blijf je van hem af en laat je hem zijn wedstrijd rijden.

Alle beelden die wij graag willen zien smullen de sponsoren natuurlijk van. Want wij kijken urenlang naar hun namen op televisie. De kleding, de borden langs de weg, de auto’s enzovoort. Wij samen zorgen dus voor veel te veel mensen met machines tussen jonge goedgetrainde coureurs en wij zorgen dus voor die levensgevaarlijke situaties.

Als onze sensatiedrang en extreme drang naar welke nutteloze informatie dan ook wat minder zou worden. Hebben de sponsoren minder baat bij hun naam zo lang op televisie, en ook minder baat bij zoveel gemotoriseerde voertuigen op het veel te kleine parcours.

Antoine Demoitié, bedankt voor de mooie sport die je ons hebt laten zien.

Laten wij hier nu eindelijk eens van leren.

Referendum

Woensdag 6 april mogen wij weer naar de stembus. Dit keer niet om een persoon of partij te kiezen, maar een verdrag. We mogen kiezen of we voor of tegen het associatieverdrag met Oekraïne zijn. Ik denk dat velen in ons land het woord associatieverdrag niks zegt. Misschien denken velen zelfs ook wel drie keer na over Oekraïne. Oekraïne is een land in het oosten van Europa. Geen lid van de EU en straatarm. Althans, de bevolking is straatarm. Met de corrupte machthebbers valt dat dan wel weer mee. Omdat Oekraïne geen lid van de EU is, betalen wij veel extra heffingen voor de handel die wij met dit land willen drijven. Het associatieverdrag moet het mogelijk maken deze handel makkelijker en dan ook goedkoper te maken.

Dit is in het kort wat dit verdrag in zou moeten houden. Zo wordt het aan ons uitgelegd. Het hele verdrag is eigenlijk wel een stuk complexer dan dat. Rusland vindt het helemaal niet zo fijn als Europa zulke handel met Oekraïne gaat drijven. En Rusland is nog steeds wel een grote economische macht die voor ons ook erg belangrijk is. Het belangrijkste product uit Rusland is nog steeds het gas. Wij stoken onze verwarmingen graag tegen lage prijzen warm en dat doen we met zogenaamd duurzaam gas. Dat maken de energiebedrijven ons wijs. In werkelijkheid stoken wij op Russisch gas. Zo kunnen wij ons gas namelijk weer tegen woekerprijzen verpatsen aan het toch al arme Oostblok. Dat is nou eens een win-win situatie. Voor ons dan.

Nu zal Poetin niet direct schrikken van onze handel in kaas en klompen aan Oekraïne, dus we nemen maar aan dat hij dit oogluikend toe zal laten. In elk geval denken alle andere landen in Europa dat dit het geval zal zijn, want die hebben allemaal al goedkeuring gegeven. Nederland nog niet. Wij zijn namelijk een democratisch land. Wij stemmen een regering bij elkaar en geven die de verantwoordelijkheid beslissingen te nemen. Daar betalen wij ze dan ook voor. Maar deze mensen houden niet van verantwoordelijkheid nemen en roepen dan ineens: “We hebben een democratie, dus we laten het volk kiezen”.
Op zich klinkt dit natuurlijk prachtig en zien wij weer een kans om wat stukjes te schrijven en met wat spandoeken naar het Binnenhof te trekken. Ondertussen maken wij wat vakjes rood, en Nederland heeft weer een positief gevoel over vrijheid gekregen.

Het vreemde van het hele verhaal is en daar krijg je nu al een nare smaak van in je mond. Alle andere landen hebben al getekend. Als Nederland niet tekent, gaat het verdrag niet door. Ik denk dat ieder individu wel kan nagaan dat het voor onze positie in Europa echt niet erg sterk is om tegen te stemmen. Gelukkig hebben ze hier in Den Haag over nagedacht. Dit is namelijk een zogeheten raadgevend referendum. De uitslag is dus niet bindend.

Dit houdt in dat als de burgers voor stemmen, zetten de ministers hun handtekening. Als de burgers tegen stemmen, dan zullen de Eerste Kamer en Tweede Kamer zich opnieuw beraden over dit vraagstuk en de uiteindelijke beslissing nemen. En die beslissing is al lang bekend. Daar hoef je heen hogeschool wiskunde voor gedaan te hebben. De ministers zetten uiteindelijk die handtekening toch wel.

Dit maakt dit referendum de meest waardeloze verkiezing in ons land ooit. Ik roep altijd mensen op om te gaan stemmen. Onze voorouders hebben niet voor niks hun leven gelaten in de strijd voor onze vrijheid en onze democratie. Toch zeg ik in dit geval: Is het mooi weer en heb je toch zin in een wandeling, ga lekker stemmen. Als het regent, of je was toch al druk met andere dingen die dag, laat dit hele gebeuren lekker aan je voorbijgaan. Niemand gaat iets met je stem doen, want het besluit is toch al genomen.

Prikkels

Het begint al bij het wakker worden met het geluid van de wekker. Dat is dan nog een noodzakelijk kwaad. Als ik wakker word, hoor ik het irritante gekwetter van de vogels in onze voortuin. Het liefst schiet ik ze één voor één af, maar uit angst voor de bond van bescherming van de vervelende vogeltjes, doe ik dat maar niet.

Als mijn dag echt begint, erger ik me pas echt aan al het zinloze lawaai dat wij tegenwoordig produceren. Bijvoorbeeld als je iets opwarmt in de magnetron, dan vindt dat ding het nodig om te piepen als het klaar is. Dit is volstrekt overbodig. Als je niet een paar minuten kunt onthouden dat je iets aan het warm maken was, dan eet je jouw eten lekker koud op. Het ergste zijn nog ovens en magnetrons die het nodig vinden ook halverwege alvast een piep te geven. Zodat je verward naar de keuken rent, om er daar achter te komen dat je loopje zinloos was.

Ook wasmachines hebben tegenwoordig vaak een zoemer of pieptoon om aan te geven dat de was klaar is. De meeste mensen zetten die machine aan en gaan wat anders doen en kijken later wel hoe het ervoor staat. Ik zelf zet het liefste de was aan als ik ga werken. Dan is het wel klaar als ik thuiskom. Dan hoeven mijn buren volgens mij niet de hele dag naar een zinloos piepje te luisteren. In de supermarkt piepen alle kassa's er lustig op los als verveelde dames jouw artikelen langs de scanner trekken. Het valt ze totaal niet op als er eens een product niet piept en dus niet opgenomen wordt in het kassasysteem. Een totaal overbodige toevoeging aan het systeem dus, dat alleen maar lawaai en ergernis veroorzaakt.

Achteruitrijdende vrachtwagens moeten ook piepen. Wij zijn namelijk collectief niet goed bij ons hoofd en kunnen dus op geen enkele wijze waarnemen of een object met de grootte van een vrachtwagen zich vooruit dan wel achteruit beweegt. Ook zijn er mensen die het zowel visueel als auditief waarnemen en nog steeds vlak achter de rijdende vrachtwagen langs lopen of fietsen. Dit soort mensen hoef je volgens mij niet in bescherming te nemen met piepjes of andere herriemakende middelen. Deze mensen kiezen geheel bewust zelf voor het nemen van een risico. 

Ik kan nog veel meer voorbeelden noemen van lawaaimakende objecten, waar wij er in onze welvaart veel teveel van hebben aangeschaft. Wij vallen onszelf en elkaar dagelijks lastig met veel te veel zinloze herrie. Zinloze prikkels die iedereen storen, maar vooral mensen die hier gevoelig voor zijn raken hier overspannen van. Geef mij maar de nacht, als het donker en stil is, dan kan ik tenminste rustig al mijn ergernissen opschrijven in een nieuwe column.

Brussel

Gelijk toen ik wakker werd, werden al mijn schermen gevuld met de verschrikkelijke aanslag in Brussel. Op mijn telefoon, mijn laptop, mijn televisie, overal zag ik beelden uit Brussel Ik zag veel droevige mensen, inmiddels al niet meer in paniek. Zij zochten een veilig heenkomen, de puinhopen achterlatend. Misschien misten ze nog wel een geliefde, of een kennis, maar dat kon ik niet zien.

Na vijf minuten naar het nieuws gekeken te hebben, wist ik wel zo’n beetje wat ik weten wilde en weten moest. Maar als mens ben ik ook nieuwsgierig dus ik keek langer, en daarna nog langer. Langzaam verruilde mijn gevoel van afschuw, verdriet, boosheid en ook wel een beetje angst zich voor verbazing en weerzin. Die laatste twee totaal niet gericht op slachtoffers of daders, maar op de mensen die zichzelf journalist noemen.

Het is namelijk een feit, dat als je het nieuws hebt gebracht, daarna niks meer te vertellen valt. Dat gebeurt en zeg dan ook gewoon: “Lieve mensen, dit was het, we komen ooit nog eens terug als er meer te vertellen is”. Dit zeggen deze mensen echter niet. Deze mensen blijven urenlang in beeld met oeverloos gewauwel over dat er niks nieuws is, maar wel van alles gedacht wordt. Allemaal gedachten die wij allemaal allang ook hadden. Dan gooien ze er nog maar een stukje geschiedenis bij, omdat er gewoon echt niks te vertellen is. Ondertussen laten ze live beelden zien van een totaal verlaten plein.

Tegen de avond zijn alle praatprogramma’s aan de beurt. Daarin komen dan allerlei deskundigen langs. Een belgië-deskundige, een islam-deskundige, een Belgische islam-deskundige, een oliebollenverkoper die ooit eens in België een oliebol verkocht precies op de rampplek. En zo nog een aantal mensen die graag op televisie komen. Allemaal hebben ze totaal niks nieuws te vertellen en wens ik maar één ding: Doe als wij, sluit uw ogen en wordt gewoon stil.

Zie ook mijn gedicht over Brussel

Parijs en Ankara

Wie herinnert zich niet de brute aanslag op Charlie Hebdo? We zagen allemaal het beeld zwart worden op de televisie toen de gewonde politieagent op wrede manier werd geëxecuteerd.
Wie herinnert zich niet het bloedbad vorig jaar in Parijs, waarbij concertbezoekers en willekeurige burgers tijdens hun avond uit het leven lieten of gewond raakten? De hele westerse wereld was in shock en we betuigden allemaal ons medeleven. We liepen mee in stille tochten. Op facebook maakten we van onze profielfoto allemaal een Franse vlag. Bovenal riepen we het hardst om onze vrijheid. Vrijheid die zo hard en wreed was aangevallen.

Nu was er afgelopen week weer een aanslag in Ankara. Het dodental zou staan op zevenendertig personen. Een verschrikkelijk aantal en dit is niet de eerste aanslag in Ankara. De aanslag zou opgeëist zijn door PKK. Een zogeheten terroristische organisatie die in Turkije strijdt tegen het regime. Ze zouden sympathiseren  met IS en Al-Qaeda. Nu willen wij wel graag iedereen die een beetje tegenstribbelt gelijk terrorist noemen. Begrijp mij niet verkeerd. Mensen die verantwoordelijk zijn voor dit soort daden verdienen geen betere of mooiere titel. Het is alleen voor mij zo, dat als ik er te weinig van weet ik het maar moeilijk vind mee te gaan in de berichtgeving van onze nieuwskanalen. Zij zetten tegenstanders van onze beschaving al snel weg als terrorist.

Ik zag na de aanslagen in Ankara, geen Turkse vlaggen verschijnen op facebook. Ik zag ook geen oproepen voor stille tochten. Ik zag welgeteld één bericht dat opriep tot gebed voor Ankara. En dit ligt zeker niet aan het aantal vrienden dat ik heb op de sociale media. Waarom reageert er nu bijna niemand? Is dat omdat wij denken dat er in Turkije voornamelijk moslims wonen? Is het omdat wij het niet zo eens zijn met het regime van Erdogan? Of vinden wij de turken sowieso vervelend?

De turken maken al jaren een groot en goed deel uit van onze samenleving. We moesten even wennen aan wat cultuurverschillen en dat ze een ander geloof ons land in brachten. maar zij moesten net zo goed wennen aan onze één-koekje-bij-de-koffie-mentaliteit. Toch is dat redelijk gelukt en horen ze bij onze maatschappij. Ze voltooien opleidingen, hebben goede banen en zijn een belangrijk deel geworden van en voor onze maatschappij. Kunnen wij dan zo makkelijk voorbijgaan aan het feit dat hun vaderland in een grote oorlog zit op dit moment? Niet alleen met terroristische bewegingen in hun land, maar ook met ons meestrijden in Syrië. Ook is Turkije het eerste land van doorkomst voor veel vluchtelingen. Ook daar proberen ze samen met ons oplossingen voor te bedenken. Dit wordt niet altijd in onze kranten beschreven en weten wij er dus te weinig van. Maar ik weet genoeg om ook even voor Ankara te bidden.

Je suis la Turquie

Verjaardag

Afgelopen weekend was het weer zo ver. Zo´n verjaardag waar ik niet onderuit kon komen. Ik werk gelukkig in de horeca en heb altijd de smoes dat ik moet werken. Maar soms moet ook ik eraan geloven. Ik hoor veel mensen zeggen dat ze het wel leuk en gezellig vinden zo´n feestje, maar ik vind er echt niks aan.

Het begint al bij binnenkomst. Er moet gefeliciteerd worden en zeer opzichtig de cadeautjes uitgestald op een tafel, zodat iedereen kan zien wie er wat gegeven heeft. Dan moet je verplicht twee bakken halflauwe koffie opdrinken. Nou ja, koffie, een soort water waar ze een koffieboon naar hebben laten kijken. Dit wordt geserveerd met een gebakje, dat duidelijk uit het vriesvak van de supermarkt komt, en al vele uren op het aanrecht heeft doorgebracht, zodat het een korst heeft waar zelfs de hond zijn tanden op breekt. Intussen komt de rest van de visite binnen, die steeds zeer onhandig en luidruchtig iedereen moeten feliciteren. Je moet een keer of twintig opstaan en weer gaan zitten. Er wordt in de rondgang veel op tenen gestaan en tegen voeten geschopt. Maar als je de koffie overleeft dan haal je de borrel gelukkig. Dan pas begint echt de ellende.

Terwijl de visite goed zijn best doet om alle beschikbare asbakken vol te roken. Probeer je door de mist een gesprek aan te knopen met diegene naast je. Dat is altijd diegene waarvan je blij bent dat je die minstens een jaar niet meer tegen zult komen. Als de dranken eindelijk geserveerd zijn, begint ome Jan al vrij snel over dat het erg warm is, en zijn flesje lek kan zijn, want het bier is steeds zo snel op. Elke familie heeft zo´n ome Jan, en die ome Jan heeft ook overal dezelfde smoezerige uitdrukkingen om maar niet te hoeven zeggen dat hij gewoon teveel zuipt.

Deze ome Jan beschikt ook nog eens over maximaal tien grappen, die hij elke verjaardag maar weer voor de dag haalt. Iedereen heeft ze ook al veel te vaak gehoord, maar bij elk flesje bier schreeuwt hij ze harder door de kamer, om er vervolgens zelf het hardst om te lachen. De rest knikt en glimlacht dan maar beleefd mee, maar probeert ondertussen een diepgaand gesprek te voeren over alle mensen in het dorp. Want na een verjaardag ben je helemaal bijgepraat over alle mensen die je maar kan bedenken.

Ondertussen staan er wat chips en nootjes op tafel te wachten tot ze weggegooid worden, want niemand durft die dingen aan te raken. En twee- tot driemaal gaat er een schaal met iets warms rond. Het is mij als kok nog steeds niet gelukt te ontdekken wat mensen nu echt in de frituur gooien. Mijn advies is in ieder geval: niet opeten! Het ergste is nog als de schaal met bitterballen langs moet komen. Dit zijn meestal balletjes waar ooit een paneerlaag omheen zat en die moesten dan in heet en ruim vet gebakken worden. Dit betekent dus niet dat je in je kleine frituurtje die hele doos er in één keer in kan mikken , zodat de temperatuur daalt tot onder de honderd graden en er uiteindelijk een massa aan paneermeel met ragout omhoog komt, dat zich volgezogen heeft met het toch al veel te vaak gebruikte frituurvet. Dit soort gastronomie kost mensenlevens. Ome Jan maakt het niks uit, die propt ze naar hartenlust in zijn mond zonder toe te geven dat hij zijn mond verbrandt. Maar dat voelt hij vast toch niet meer, omdat hij er in zijn eentje voor heeft gezorgd dat om half elf al iedereen verplicht aan de goedkope wijn zit, omdat het bier op is.

Mocht je op een uitgebreid feestje zitten, dan heb je het genoegen dat de vrouw des huizes ook koude hapjes heeft gemaakt. Dit is altijd heel fantasievol: een blokje kaas met een zilveruitje, een plak worst, of een in ham gerolde augurk. Het prikkertje is dan nog het lekkerst en minder droog dan de hapjes, die de dag ervoor al gemaakt zijn en door ruimtegebrek in de koelkast op het aanrecht zijn gezet. Geld voor een stukje folie was er niet, want de hapjes zijn droger dan de prikker die erin zit.

Na dit alles te hebben overleeft, stap je maar eens op voordat het echt uit de hand loopt en ome Jan weer met zijn broek op de knieën op de tafel gaat staan dansen. Vrouwlief vindt het dan altijd erg plezierig om buiten bij de voordeur nog een gesprek van een half uur te gaan voeren in de vrieskou. Gelukkig kan de verwarming in de auto zo aan.

Als je dan twee straten weggereden bent durft zij ook nog te gaan zeggen: “Het was best gezellig hè?”

Ik rijd zwijgend naar huis.