Idolen

Dit seizoen erger ik mij meer dan ooit aan programma Idols. Dit programma zou ook gewoon Idolen kunnen heten. De titel geeft echter al aan dat het geenszins de bedoeling is welke Nederlandse term dan ook te gebruiken. De jury is erop uitgezocht om zoveel mogelijk engels te praten. Bij Holland´s got talent, ook al een engelse titel, zit Dan Karaty in de jury. Hij is een Amerikaan en natuurlijk niet geschoold in onze mooie Nederlandse taal. Jammer voor hem, maar ik kan het hem ook niet kwalijk nemen. Bij Idols zitten wel Nederlanders in de jury. Martijn Krabbé, Jamai Loman, Eva Simons en Ronald Molendijk. Deze mensen zijn bij opgave van het programma geïnstrueerd om zo min mogelijk Nederlands te spreken heb ik het idee. Vooral de jongste twee, Jamai en Eva, maken zich hier voortdurend schuldig aan.

Bij aanvang wordt heel vaak gezegd: “De stip is all yours”. Ik neem maar aan dat ze bedoelen: “De stip is helemaal van of voor jou”. Met de daarbij behorende tijd om de auditie te doen. Performance wordt ook veel gebruikt. Waarom kan dit niet gewoon optreden heten. Performen staat ook wel in ons eigen woordenboek, waarom kan het dan ook niet als Nederlands woord worden geprononceerd en vervoegd?

Bij het oordelen hoor ik “not impressed” ook vaak . Ze zouden ook kunnen zeggen dat ze niet onder de indruk zijn. Als ze het over het totaalplaatje gaan hebben en ik hoor woorden als sound en looks, denk ik zelf al vaak aan geluid en uitstraling. Blijkbaar zijn deze woorden al zo ingeburgerd dat niemand meer hoort dat het geen Nederlands is. Bij een geslaagd optreden wordt ook “dit is de real deal”, gebruikt. Ze zouden bijvoorbeeld kunnen zeggen:”Dit is het echte werk”. Zo zouden alle kinderen die meekijken ook weten waar het over gaat.En als je dan Engels gaat praten, maak dan de hele zin Engels. Op deze manier slaat het namelijk nergens op wat je zegt.

Het woord fuck wordt zo vaak gebruikt dat ze het zelf denk ik niet meer horen, maar als een jurylid tegen mij zou zeggen: “Jij zingt echt fucking goed”. Zou ik vragen: “U bedoelt dat ik neukend goed kan zingen?” Volgens mij klinkt het op deze manier een stuk minder aantrekkelijk. Daarnaast kan je je in deze zinsbouw afvragen of iemand het als krachtterm gebruikt voor “heel erg” dan wel dat diegene bedoelt dat ik alleen tijdens de daad heel goed kan zingen. Wat natuurlijk te raden blijft, is hoe die persoon dat weet.

Ik stel voor dat de idolen die meedoen aan dit programma fatsoenlijke zanglessen gaan nemen. Dan kan de beoordelingscommissie zich ondertussen nog eens verdiepen in wat lesboeken der Nederlandse taal.

Meer of minder

Dat meneer Wilders zich al jaren schuldig maakt aan opruiing en populistisch gepraat, dat weten wij allang. Of hij nu meer of minder Marokkanen wil, maakt mij eerlijk gezegd ook niet zoveel uit. Wel vindt de staat dat er door een uitspraak hierover een strafrechtelijk proces tegen hem gevoerd kan worden.

Als de heren Samson en Spekman dergelijke uitspraken doen, is het verhaal ineens heel anders. Zij zijn namelijk van de Partij van de Arbeid. Een partij die ooit is begonnen als een linkse partij. Tegenwoordig is het een partij die de politieke kleur aanneemt van de grootst gekozen partij, om maar in de regering te kunnen zitten. Zelfs een kameleon redt het niet zo snel en zo vaak van kleur te veranderen.

Nu zijn de uitspraken misschien iets genuanceerd. Samson zei dat Marokkaanse jongeren een etnisch monopolie op straatoverlast hebben. Dat klinkt natuurlijk iets minder erg., daardoor niet gelijk minder eng. Hij veroordeelt net zo makkelijk één bepaalde groep op grond van afkomst. Dit is verboden volgens artikel 1 van onze grondwet.

Wat Spekman zei was misschien niet direct verboden. “Je moet Marokkanen die niet deugen vernederen waar hun vrienden bij zijn.” Dit zou misschien wel een leuke oplossing zijn, maar dit valt weer onder dezelfde opruiing die de heer Wilders nastreeft.

De rechter heeft het nu afgewimpeld, omdat de eisende partij, te weten PVV, geen belanghebbende partij is. Als de PVV dit niet is, dan is het de staat, en zou het openbaar ministerie een onderzoek, dan wel een aanklacht in moeten dien. Dit zal echter nooit gebeuren aangezien de heer Samson niet alleen met zijn pinkie, maar tot aan zijn nek in het achterwerk van meneer Rutte zit. En de hielen van meneer Rutte zijn drijfnat van al het gelik van de heer Samson. Samen zullen zij er dan ook voor zorgen dat er geen aanklager zich eraan waagt ook maar enigszins onderzoek te doen, laat staan verdere stappen te ondernemen.
Opnieuw is ook in ons land de klassen-justitie weer bewezen, waarvoor ik de heren Samson en Spekman vriendelijk wil bedanken. Toch als ik moet kiezen, doe mij dan maar wat minder Partij van de Aarslikkers.

Panamapapers 2

Vandaag werd bekend dat Jeroen Rijpkema van de afdeling Private Banking van ABN Amro verklaart zich niet schuldig te maken aan belastingontduiking. Wel beweert hij dat beleggingen van vermogende particulieren ondergebracht zijn onder een andere naam op Guernsey.

Een andere naam kan ik ook lezen als een valse naam. En waarom niet gewoon bij een in Nederland? De ABN Amro bank bijvoorbeeld? En waarom onder een valse naam?

Die vragen zijn heel makkelijk te beantwoorden. Je gaat je enorme vermogen niet beleggen bij een bank in Nederland, omdat je dan simpelweg teveel belasting moet betalen. En het zou toch wel wat zijn als je van je extreme vermogen ook nog iets aan de belasting moet geven. Precies wat alle mensen die onder, of rond de armoedegrens leven gewoon wel moeten. En als die mensen dat niet doen, dan legt de belasting beslag, tot op de laatste zweetsok die er in huis te vinden is.

De ABN Amro bank is natuurlijk niet de aangewezen bank om je geld in bewaring te geven. Die bank is bijna failliet geweest. Valt onder het zojuist genoemde belastingstelsel en geeft net als de andere Nederlandse banken allang geen normale rente meer over je spaarcenten. Die optie valt dus ook al snel af.

Dan is er nog maar één optie over. Je maakt een handig bankaccount aan in een andere staatje, waar bijna nooit iemand van heeft gehoord en dat een heel voordelig belastingtarief hanteert. Dit doe je onder een valse naam, want anders kan de belasting je zo traceren en alsnog hun centen opeisen.

Dit alles komt nooit aan het licht, omdat de grootste topman van ABN natuurlijk niet Bert Meerstadt was. Die overigens onmiddellijk aftrad nadat zijn naam was genoemd in die nare panama papiertjes. De belangrijkste man is natuurlijk Gerrit Zalm. Jarenlang heeft hij als minister van Financiën ons belastinggeld over de balk mogen smijten en verduisteren. Hij weet dus als geen ander hoe het werkt om nog meer geld weg te sluizen naar malafide firma’s, liefst in het buitenland. Elke beschuldiging wuift hij lachend weg en zegt natuurlijk dat het moreel verwerpelijk is. Hij weet allang naar welke dwergstaat de financiële criminelen hun geld gaan brengen als deze storm is gaan liggen. En dan is het een kwestie van tijd, tot het volgende schandaal zich aandient.

Feyenoord

Nog maar een paar wedstrijden en dan zit dit seizoen er weer op. Dit seizoen waarin Feyenoord goed begon, en meedeed om de eerste plek. De reeks van verlieswedstrijden zorgde ervoor dat de titel uit zicht raakte. Gelukkig kwam Advocaat helpen en van Bronckhorst adviseren. Of dat echt de doorslaggevende factor is, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat Feyenoord weer steeds beter speelt. Het is weer leuk om naar te kijken en er wordt weer gewonnen.

Tegen Twente werd er ook weer fris en snel gespeeld. Al vroeg in de wedstrijd kwam Feyenoord op 1-0 door een doelpunt van Michiel Kramer. De hele eerste helft regende het kansen voor Feyenoord, die jammer genoeg allemaal onbenut bleven.

Ook in de tweede helft bleef Feyenoord goed spelen en een matig offensief van Twente werd gemakkelijk afgeslagen. Op het scorebord hadden veel meer doelpunten kunnen en moeten staan, Maar het belangrijkste is natuurlijk dat er werd gewonnen. Drie belangrijke punten om de race voor plek drie. Die plek waar Feyenoord recht heeft op rechtstreekse plaatsing voor Europees voetbal in het volgende seizoen.

Iedereen kijkt natuurlijk ook wat Utrecht doet, want Feyenoord wil over twee weken de beker winnen. In eigen huis. Tegen Utrecht. Als Feyenoord zo speelt als de laatste paar wedstrijden, heeft Utrecht geen schijn van kans. Dan komt er alsnog een hoofdprijs naar Rotterdam.

Die andere hoofdprijs heeft Feyenoord al. En dat is die van beste supporters van ons land. Waar ze bij andere clubs al voortijdig weglopen, omdat men anders te lang moet wachten in de parkeergarage, blijven de supporters van Feyenoord tot het einde. En blijven ze supporter tot de laatste wedstrijd. Ook als er verloren wordt.

Daarom heeft Feyenoord eigenlijk het meeste recht op de titel. Maar die moeten ze dan volgend jaar maar halen. En een Europese beker. Maar nu eerst de beker winnen.

Referendum - de uitslag

De stemmen zijn geteld. De uitslagen zijn binnen. Ruim 30% van de kiezers heeft gestemd. Dit betekent dat dit referendum geldend is. De PvdA heeft ons beloofd dat ze dan het referendum bindend zal vinden en de VVD, iets voorzichtiger, zal opnieuw moeten gaan praten. D66 is natuurlijk de allergrootste verliezer. Ze hebben zich enorm ingezet daar met hun stemvoor-campagne. Maar ook zijn zij de bedenkers van het referendum. Ik denk dat de hele discussie en de opkomst wel duidelijk maken dat wij als volk niet zo erg zitten te wachten op dit soort referenda. Toch stroomden de sociale media vol in de laatste paar dagen en er groeide blijkbaar toch een interesse. Dat ligt niet zozeer aan de uitslag ten opzichte van wat er nu met Oekraïne gaat gebeuren, maar meer aan de gevolgen die dit in en voor Europa kan gaan hebben.

Eerst moet Rutte nu opnieuw gaan praten met zijn kabinet en daarna met de Tweede Kamer. Daarna ook nog een keer met de Eerste kamer. Ik denk dat het op twee fronten fout gaat. Dit zijn voorlopige uitslagen, Ze gaan nu eens goed kijken of ze de benodigde 3% stemmen kunnen vinden die ze stiekem toch nog ongeldig kunnen verklaren. Dan hoeft er geen gesprek plaats te vinden, want dan is het referendum ongeldig. Mochten ze dat niet doen, dan gaat Rutte praten met zijn mensen. Dit gesprek is duidelijk. Ze zullen onze mening naast zich neerleggen en dat verdrag alsnog ratificeren.

Als Nederland die handtekening niet zet volgt er een hoop lawaai in Europa. Wij zijn dan de enige die dwarsliggen in dit plan. Niemand binnen de EU gaat ons dat in dank afnemen. De anti-EU campagne in Groot-Brittannië vaart er wel bij voor hun referendum in juni. Ik denk dat er een sterke lobby vanuit Duitsland plaats zal gaan vinden met dreigementen om ons eruit te gooien. Misschien willen wij wel graag uit de EU. De Britten zullen dit aangrijpen als een zie-je-wel en gaan massaal tegen de EU stemmen dan. Ook dat hun premier in de panamapapers voorkomt werkt niet in het voordeel van het voor-kamp aldaar.

Ook de wat terughoudende landen binnen de EU zullen zich nu achter de oren krabben en nog eens nadenken of zij misschien ook niet iets feller hun stem kunnen laten horen.

In het Justus Lipsius gebouw zijn ze al voorbereidingen aan het treffen voor de plaatsing van de steen: “Eerste steen weggehaald door Jan Roos – 6 april 2016”

Panamapapers

De Panamapapers zorgen voor nogal wat ophef wereldwijd. Vooral in Europa komen ze op een ongelukkig moment. Of juist een heel gelukkig moment. Een van de hoofdpersonen nu is de Oekraïense president Poroshenko. Hij zou geld wegsluizen naar een bedrijf dat officieel is gevestigd op de Maagdeneilanden. Dit alles onder de leiding van het Panamese Juridisch adviesbureau Mossack Fonseca & Co.

Het ligt er natuurlijk aan welke kant je op wilt met het associatie verdrag, waarover wij mogen stemmen aanstaande woensdag, of het als ongelukkig of gelukkig kan worden beschouwd. Het is al jaren bekend dat staatshoofden van dit soort regimes als corrupt worden aangemerkt. Ook de Russische president Poetin wordt hier nu van beschuldigd. Alsof het een verrassing is dat dit soort lieden via achterdeuren hun geld parkeren om zo financiële voordelen te halen voornamelijk op belastinguitgaven.

Volgens mij zijn veel mensen jaloers op deze mensen dat ze zelf niet op dat idee zijn gekomen en dus nu naar hun eigen idee teveel belasting hebben betaald. Misschien is het een idee om een verdeelsleutel te maken en elke burger het teveel betaalde geld terug te geven. Dit is natuurlijk volstrekte onzin en ook totaal onhaalbaar.

Wel fijn is het om te lezen dat ook topvoetballer Lionel Messi zich hieraan heeft schuldig gemaakt en dus nog meer geld overhoudt van zijn toch al veel te hoge salaris. Of vinden wij de extreme salarissen van voetballers wel prima, maar dat van staatshoofden weer niet?

Het is ook wel erg schokkend dat Nederlandse firma’s zich hebben gemeld om mee te doen aan dit Panama schandaal. Alsof wij nu enorm geschokt zijn. Ik snap de ophef totaal niet. Natuurlijk staan er Nederlandse bedrijven bij, of denken wij echt dat onze bedrijven zich braaf aan ons stelsel houden en niet verder kijken of er ergens voordeel te halen valt? Rijk zijn wordt je immers het snelst door zo min mogelijk uit te geven. Dat is nou eenmaal een gouden regel bij rijke mensen.

Kortom, dit is een enorm opgeklopt verhaal waar een paar journalisten graag mee willen scoren, maar wat gewoon een open deur is. We moeten dus niet doen alsof we dit allemaal niet wisten en nu zo snel mogelijk die mensen aan de schandpaal zetten. Ik denk dat het voor veel Nederlanders nu alleen maar interessant is, omdat Poroshenko genoemd wordt.

Storm in een glas water.

Welcome to the jungle

Het was weer eens zo laat. Ik moest een paar boodschappen doen. Omdat ik daar weinig tijd voor had en dus niet langs de bakker, de slager, de groenteman en de drogist wilde, verkoos ik de supermarkt. Elke keer als ik daar binnenkom walg ik al bij de deur van de winkel en van mijzelf. Als de deuren zich openen komt er een oorverdovend gepiep mij tegemoet. Dat blijkt later bij de kassa´s vandaan te komen. Ik heb geen idee waarom dat moet piepen, die meisjes horen het al lang niet meer en piepen meer niet dan wel is mijn idee. Ik kies een winkelwagen uit. Ik neem altijd een wagen uit de kortste rij. Hier zijn de mensen nogal lui en drukken bij het weggaan altijd hun kar achteraan de langste rij. Het resultaat is dan één extreem lange rij en één klein rijtje met twee of drie wagens die dan nooit gekozen worden. Dat vind ik zielig, dus ik neem altijd zo´n wagen uit de kortste rij. Met mijn wagen moet ik eerst door een automatisch klaphek, waarvan ik het nut nooit heb begrepen. Je kan alleen heen en niet terug, dat snap ik nog. Maar als ik wat wil stelen valt het minder op om gewoon langs de servicebalie de rij te passeren en naar buiten te lopen, dan tegen het verkeer in gaan met een volle kar. Deze hekken mogen mij blijkbaar nooit ,want ze gaan nooit echt open, waardoor ik mijn wagen er als een stormram doorheen moet duwen. Dat moet sowieso met de gemiddelde winkelwagen, want de wielen zwenken wel, maar nooit in de richting die ik wil.

Eenmaal binnen wordt de ergernis met elke stap iets groter. Moeder met kleine kinderen die geen idee hebben dat ze kinderen hebben die later worden teruggeroepen met namen als schattebout, lieverdje of prinsesje. Ik verkies voor dit soort kinderen meer namen als etterbuil, kutkind of kom-hier-of-ik-laat-je-postnataal-aborteren. Dat laatste zou overigens best in onze wetgeving opgenomen mogen worden.

Dan baan ik mij een weg tussen een wirwar van wagens, waarvan het voor mij een raadsel is hoe iedereen altijd zijn eigen wagen weer terug weet te vinden. Het ergste zijn nog de mensen die links hun wagen parkeren om ernaast iets te gaan zoeken in het rechter schap.

Eerst zoek ik iets van groente. Ik wil gewoon sla. Nu schijnt het tegenwoordig normaal te zijn dat je dan moet kiezen uit ongeveer twintig verschillende soorten sla. En elke soort is dan onderverdeeld in subcategorieën als recht, krom, rood, groen, biologisch. Biologisch, een krop sla groeit gewoon, dat is van zichzelf dus al biologisch. Een waardeloze term dus om mij gewoon meer geld uit mijn zak te troggelen. Ik kies gewoon het goedkoopste dat ik kan vinden en zoek zo nog wat meer groenten uit.

Dan bij de vleesafdeling een stukje kip zien te bemachtigen. Nu heb ik wel eens gehoord van plofkippen, maar ik kan dat niet zien aan de verpakking. Overigens mag een kip van mij best ploffen, zolang het maar niet op mijn bord is. Ook hier maar weer het goedkoopste onderuit het schap vissen en gauw verder. Als ik langs de eieren loop zie ik dat er tegenwoordig alleen nog scharreleieren te krijgen zijn in de supermarkt. En deze dingen bestaan niet. Een ei scharrelt niet. Een kip scharrelt. Het zou dan dus ook een scharrelkipei moeten heten. Laat ik de vrije uitloopeieren nog maar even buiten beschouwing. Allemaal termen bedacht om het duurder te maken. Ik vervolg mijn weg tussen de vervelende kinderen , babbelende moeders en trage bejaarden en zie dan een koffiemachine staan. Ik vraag me werkelijk af wie er voor de lol in de supermarkt koffie gaat drinken. Het is gratis, maar het is wel op de meest verschrikkelijke plek die je kan bedenken. Het bankje ertegenover zit vol. Ondertussen pak ik mijn laatste boodschappen bij elkaar en zoek de verkeerde rij bij de kassa. Ik heb altijd de verkeerde rij. Of er is iemand voor me die wil pinnen , maar dat nog nooit gedaan heeft. Of er zit een meisje die voor het eerst een kassa ziet. Het zit altijd tegen. Ik hoop altijd dat er ergens anders een kassa open gaat, want dan vluchten alle mensen voor mij, en uit alle andere rijen gauw naar die kassa. Ik blijf altijd staan en ben dan snel aan de beurt.

Als het meisje aan de kassa al mijn producten langs haar piep-apparaat heeft gehaald kijkt ze mij vriendelijk aan en zegt:”Dat is dan dertien euro tien, meneer”. Ik wil wel afdingen, maar wil dat het arme kind niet aandoen. Ik geef vijftien euro en vraag : “Wil je er tien cent bij?” Domme vraag. Het antwoord luidt steevast: “Nee hoor, het gaat zo ook wel”. Dan kan ik dus tien minuten gaan wachten tot dit rekenwonder één euro negentig bij elkaar heeft gepuzzeld. En dan moet ik mij nog door een mondelinge enquête worstelen of ik welke zegels en welke miles en welke moestuin of welke onzin dan ook wil. En dan pas geef ik haar mijn statiegeldbon. Dat doe ik altijd, want zo heb ik altijd wat kleingeld in de zak. Geërgerd pakt ze het aan en geeft me mijn vijftig cent.

Ik probeer buiten te komen. Als ik een paadje heb weten te vinden tussen de mensen die bij het in- en uitgaan elkaar tegenkomen en dan midden in het looppad een gesprek gaan voeren, komt mijn grootste ergernis. De dranghekken om de voetbalplaatjes scorende kinderen achter te houden. Je zou die hekken buiten neer moeten zetten, zodat die kinderen blijven waar ze horen, namelijk buiten. Nog beter is om het woord korter te maken. Geef ze geen voetbalplaatjes, maar een voetbal en laat ze lekker buiten spelen.

De deur gaat open en eindelijk komt me weer wat frisse lucht tegemoet.