Referendum

Woensdag 6 april mogen wij weer naar de stembus. Dit keer niet om een persoon of partij te kiezen, maar een verdrag. We mogen kiezen of we voor of tegen het associatieverdrag met Oekraïne zijn. Ik denk dat velen in ons land het woord associatieverdrag niks zegt. Misschien denken velen zelfs ook wel drie keer na over Oekraïne. Oekraïne is een land in het oosten van Europa. Geen lid van de EU en straatarm. Althans, de bevolking is straatarm. Met de corrupte machthebbers valt dat dan wel weer mee. Omdat Oekraïne geen lid van de EU is, betalen wij veel extra heffingen voor de handel die wij met dit land willen drijven. Het associatieverdrag moet het mogelijk maken deze handel makkelijker en dan ook goedkoper te maken.

Dit is in het kort wat dit verdrag in zou moeten houden. Zo wordt het aan ons uitgelegd. Het hele verdrag is eigenlijk wel een stuk complexer dan dat. Rusland vindt het helemaal niet zo fijn als Europa zulke handel met Oekraïne gaat drijven. En Rusland is nog steeds wel een grote economische macht die voor ons ook erg belangrijk is. Het belangrijkste product uit Rusland is nog steeds het gas. Wij stoken onze verwarmingen graag tegen lage prijzen warm en dat doen we met zogenaamd duurzaam gas. Dat maken de energiebedrijven ons wijs. In werkelijkheid stoken wij op Russisch gas. Zo kunnen wij ons gas namelijk weer tegen woekerprijzen verpatsen aan het toch al arme Oostblok. Dat is nou eens een win-win situatie. Voor ons dan.

Nu zal Poetin niet direct schrikken van onze handel in kaas en klompen aan Oekraïne, dus we nemen maar aan dat hij dit oogluikend toe zal laten. In elk geval denken alle andere landen in Europa dat dit het geval zal zijn, want die hebben allemaal al goedkeuring gegeven. Nederland nog niet. Wij zijn namelijk een democratisch land. Wij stemmen een regering bij elkaar en geven die de verantwoordelijkheid beslissingen te nemen. Daar betalen wij ze dan ook voor. Maar deze mensen houden niet van verantwoordelijkheid nemen en roepen dan ineens: “We hebben een democratie, dus we laten het volk kiezen”.
Op zich klinkt dit natuurlijk prachtig en zien wij weer een kans om wat stukjes te schrijven en met wat spandoeken naar het Binnenhof te trekken. Ondertussen maken wij wat vakjes rood, en Nederland heeft weer een positief gevoel over vrijheid gekregen.

Het vreemde van het hele verhaal is en daar krijg je nu al een nare smaak van in je mond. Alle andere landen hebben al getekend. Als Nederland niet tekent, gaat het verdrag niet door. Ik denk dat ieder individu wel kan nagaan dat het voor onze positie in Europa echt niet erg sterk is om tegen te stemmen. Gelukkig hebben ze hier in Den Haag over nagedacht. Dit is namelijk een zogeheten raadgevend referendum. De uitslag is dus niet bindend.

Dit houdt in dat als de burgers voor stemmen, zetten de ministers hun handtekening. Als de burgers tegen stemmen, dan zullen de Eerste Kamer en Tweede Kamer zich opnieuw beraden over dit vraagstuk en de uiteindelijke beslissing nemen. En die beslissing is al lang bekend. Daar hoef je heen hogeschool wiskunde voor gedaan te hebben. De ministers zetten uiteindelijk die handtekening toch wel.

Dit maakt dit referendum de meest waardeloze verkiezing in ons land ooit. Ik roep altijd mensen op om te gaan stemmen. Onze voorouders hebben niet voor niks hun leven gelaten in de strijd voor onze vrijheid en onze democratie. Toch zeg ik in dit geval: Is het mooi weer en heb je toch zin in een wandeling, ga lekker stemmen. Als het regent, of je was toch al druk met andere dingen die dag, laat dit hele gebeuren lekker aan je voorbijgaan. Niemand gaat iets met je stem doen, want het besluit is toch al genomen.